मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Friday, January 10, 2025

Three-Striped Palm Squirrels of IIT, Madras... आय आय टी मद्रास मधील खारी आणि माझा पातळ पोह्याचा चिवडा

 "The lively three-striped palm squirrels can often be seen scampering along green patches, pathways and hostels at @iitmadras. Enjoy a pleasant walk with them!"

 

Photo Credit: IIT Madras Heritage Centre

फोटोत हे लिहले नाहीये की ह्या खारी किती विध्वंसक असू शकायच्या! 

1982 साली मी मिरजेहून माझ्या ब्रह्मपुत्रा होस्टेलच्या तिसऱ्या मजल्यावरील खोलीत परतलो होतो. सोबत माझ्या आईने करून दिलेला माझा त्याकाळातील अतिप्रिय पातळ पोह्यांचा चिवडा होता. तो मी भिंतीतील कप्प्यात सर्वात वरती ठेवला होता. चिवडा त्यावेळी मिळणाऱ्या सर्फच्या मोठया पेट बरणीत होता. मी त्या चिवड्याकडे एखाद्या मांजरासारखे पहात असे. मला तो जमेल तेवढा पुरवून खायचा होता...

आणि एक दिवस घात झाला. मी खोलीचे मागचे दार बंद करायला विसरलो- पहिल्यांदाच आणि एकदाच. त्यातून  खार आत आली. तिने बरणीचे वरचे जाड आणि टणक झाकण कुरतडले आणि सर्व चिवडा खाऊन पसार झाली....

मी परत आल्यावर ते पाहून रडकुंडीला आलो होतो, आजही इतक्या वर्षांनंतर त्याची चुटपुट आहे... 

"दाणे दाणे" पें लिखा है खानेवाले का नाम...  (आईच्या चिवड्यात खूप तळून घातलेले दाणे असत)
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)