मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… . . 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, July 10, 2017

देदीप्यमान 'रमा' जेनी मार्क्स आणि 'विष्णुदास' कार्ल...How GA Would Describe Jenny and Karl Marx

#जी.ए.कुलकर्णी९४
Today July 10 2017 is 94th birth anniversary of  G A Kulkarni (जी. ए. कुलकर्णी).
 
(नास्तिक कार्ल मार्क्सना विष्णुदास म्हणायला काय मजा येतीय!)

"...मी मॅट्रिकला असताना एकदा शिरसी नावाच्या गावी गेलो होतो. तेथे माझ्या दुपटीहून थोडी जास्त वयाची स्त्री दिसली होती. ती सुंदर होती असे म्हणणे understatement होईल. ती देदीप्यमान होती. तिने लग्न मात्र एका काळ्या सामान्य माणसाशी केले. तो अत्यंत बुद्धिमान होता व विशेष म्हणजे त्याला sense of humour फार आकर्षक होता. तो कुठेही गेला, तर 'मी रमाचा नवरा' अशी ओळख करून देत असे व मग मोठ्याने हसून ''असे सांगितल्याने ओळख पटते. रमालाच ओळखणारे लोक जास्त!" हा प्रेमविवाह होता आणि तो विवाह दोघांनाही अतिशय सुखाचा झाला याचे लोकांना आश्चर्य वाटे... रमा नवऱ्याआधी वारली. नंतर त्याचे जीवन हबकल्यासारखेच  झाले. त्याने नोकरी सोडली. थोडा पैसा होता  खरा, पण तोही त्याने वापरला नाही. बंगळूरला त्याच्या भावाचा कसला तरी छोटा कारखाना होता.  तेथे तो दिवसभर बसून असे म्हणे. आज रमा नाही, की विष्णुदास (हे त्याचे नाव) नाही. पण इतक्या वर्षानंतर ती आठवण झाली, की मोसमाबाहेर जाईची वेल उमलल्यासारखी वाटते. 'रमा' हे नाव आकर्षक नसावेच, पण त्याबद्दलची ही आठवण मात्र ओलसर सुगंधी आहे... "
(पृष्ठ १८९-१९०, 'जी एं. ची निवडक पत्रे', खंड १, १९९५)

हे जीएंच पत्र  पुष्कळ वेळा वाचल असेन कारण जीए माझ 'कंफर्ट फूड' आहेत. पण खालील माहिती मात्र पहिल्यांदा २०१७साली वाचली आणि हे वरच पत्र आठवल....


Mary Gabriel , ‘Love and Capital: Karl and Jenny Marx and the Birth of a Revolution‘, 2011:

“...No one, perhaps with the exception of Jenny, ever accused young Marx of being handsome. One Marx biographer quoted a resident of Trier as saying Marx was “nearly the most unattractive man on whom the sun ever shone.” He was compact as a boxer, coarse featured, unshaven, unkempt. He wore a dark frock coat of relatively good quality but often failed to button it correctly. His black beard had grown past the point of respectability and in the social code of midnineteenth-century Prussia it announced its bearer as an extreme radical, as did the cigars he smoked—in public. (Gentlemen smoked pipes in the privacy of their homes.) Marx’s very person confronted the conservative society around him without his having to utter a word. (in 1841) But at his side, as he strolled through Trier, was his physical opposite. Jenny was tall, lithe, and elegant. Topped by a flame of auburn hair, a single strand of pearls emphasizing her long neck, she was so naturally beautiful it mattered little what she wore—her figure did not require fine drapery to be admired—and yet fashionable she was. Jenny’s father’s position and her mother’s taste insured that she was dressed in the best couture Trier had to offer. To the eyes watching from behind shop windows, she was as seductive as her fiancé was repellent (and suspect)....”




Jenny von Westphalen in Trier, circa 1836, the year she secretly agreed to marry Karl Marx. 

courtesy: David King Collection, London and Mary Gabriel , ‘Love and Capital: Karl and Jenny Marx and the Birth of a Revolution‘, 2011