मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Saturday, October 20, 2018

अपुरा, नित्य नवा राहिलेला मोरगावचा नंदी ....D G Godse and Morgaon's Nandi

ऑक्टोबर २०१८मध्ये मोरगावच्या गणपतीला गेलो होतो. द ग गोडसेंचा 'अष्टविनायक', १९७५/१९८१ लेख वाचल्यापासून जायचे होते. मुख्यत्वे तिथला नंदी पाहायला...


पृष्ठ : १११-११२, 'समन्दे तलाश', १९८१

सौजन्य : गोडसे यांच्या साहित्याचे कॉपीराईट होल्डर्स

मंदिराच्या ऑफिस मध्ये बरीच पुस्तके मिळतात, त्यांना विचारले: नंदी वर पुस्तक आहे का?.... "नाही"... नंदीच्या ऐतिहासिकतेबद्दल एक ओळ कुठे लिहिली नाहीये... तिथे एक सूचना दिली : अष्टविनायक ही लोकप्रिय धार्मिक स्थळे तर आहेतच पण त्याच बरोबरीने ती ऐतिहासिक स्थळे सुद्धा आहेत.. तेंव्हा गाईड उपलब्ध असल्यास त्या अनुषंगाने लोकांना माहिती सांगता येईल.

मी बराच वेळ नंदीचे (श्री नंदीकेश्वर) निरीक्षण करण्यात घालवला.... वरील गोडसेंच्या लेखातील परिच्छेद नंदीवरील त्यांच्या लेखनाचा छोटा भाग आहे. मूळ पुस्तक जरूर वाचा.

दुर्दैवाने पुस्तकात नंदीचे चित्र वा फोटो नाही... जेमतेम ४ (सामान्य दर्जाचे) फोटो आहेत ... ते पुस्तक coffee table book स्वरूपात, चित्रांनी नटवून काढता आले असते.. माझ्या साठी ते तरीही एक सर्वोत्कृष्ट पुस्तक आहे...

खालील दोन फोटो मुद्दामहून दोन वेगळ्या अँगल मधून दिले आहेत.... 



Posted by at No comments:
Labels: ,
Subscribe to: Posts (Atom)