मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Saturday, June 03, 2017

पुन्हा एकदा: र. धों. कर्वे आणि वंडर वुमन....Wonder Woman and R D Karve Redux

मे -जून २०१७ मध्ये नवीन 'वंडर वुमन' सिनेमा प्रदर्शित झाला आणि त्या बरोबर र. धों कर्व्यांची आठवण पुन्हा झाली.

साधारण पणे एक वर्षांपूर्वी मी "र. धों. कर्वे आणि वंडर वुमन...R. D. Karve and Wonder Woman" या नावाचा लेख 'ऐसी अक्षरे' च्या 'पॉर्न ओके प्लीज!" या अंकासाठी लिहला होता. मूळ लेख, इंग्लिश मध्ये लिहलेला, इथे पहा.

प्रा जिल लेपोरे यांनी ह्या नव्या सिनेमाचे परीक्षण दि न्यू यॉर्कर साठी लिहले आहे.

 त्या पुन्हा कर्व्यांना प्रेरणादायी ठरलेल्या मार्गारेट सॅण्गरना लेखात आत्ताही आणतात.
"... (Director Patty) Jenkins sets her “Wonder Woman” in the First World War instead of the Second, and, in a way, this makes a certain chronological sense, since the Marston family’s models were the formidable women who fought for suffrage, equal rights, and birth control in the nineteen-teens and twenties. In 1911, when Marston was a Harvard freshman, he saw the British suffragist Emmeline Pankhurst address a crowd in Harvard Square, after she was banned from speaking in Harvard Yard, where women were not allowed to speak. In 1912, Elizabeth Holloway was a sophomore at Mount Holyoke when students paraded for suffrage, wearing buttons that read “Votes for Women!” H. G. Peter, the artist Marston hired to draw Wonder Woman, drew pro-suffrage cartoons for magazines. Marston took Wonder Woman’s origin story straight out of Charlotte Perkins Gilman’s 1915 feminist utopia, “Herland.” In 1916, Olive Byrne’s mother, Ethel Byrne, and her aunt, Margaret Sanger, opened the first birth-control clinic in the United States; they are the founders of Planned Parenthood. In 1917, Marston was in Washington, D.C., when suffragists held a vigil outside the White House, carrying signs that read, “Mr. President, How Long Must We Wait for Liberty?”..."

पण लेपोरे या सिनेमाबद्दल इतक्या खुष नाहीत. 
"... The new “Wonder Woman” is set in an extravagantly staged and costumed 1918, driven by an uninteresting plot about the Kaiser and chemical weapons; the film renders invisible—erases—the fights women waged a century ago for representation, contraception, and equality. The real women who fought them called themselves Amazons, figures from myth, because, not knowing much about the history of women, they had to imagine ancestors. Wonder Woman is their daughter. They made her out of clay. She owes them a debt that this movie does not pay."

"कुठाय ह्या 'वंडर वुमन' सिनेमामध्ये, स्वतःला अमेझॉन म्हणवून घेणाऱ्या स्त्रियांनी शंभर वर्षांपूर्वी केलेला  प्रतिनिधित्व, संततिनियमन आणि समते साठीचा लढा? अमेझॉन का तर स्त्रीयांच्या इतिहास विशेष माहीत नसल्याने, पूर्वज कल्पिले गेले मिथकांचा वापर करून. त्या हाडामासाच्या स्त्रियांनी वंडर वुमनला मातीतून निर्माण केले, ती त्यांची मुलगी आहे.  (आठवा गणेश जन्माचे मिथक). वंडर वुमन वर त्या स्त्रियांचे मोठे ऋण आहे पण आजचा सिनेमा त्यातून उतराई होण्याचा प्रयत्न करत नाही."


Wonder Woman played here by Gal Gadot

PHOTOGRAPH BY CLAY ENOS / WARNER BROS. / EVERETT           


Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)