मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Tuesday, January 21, 2025

१९४५ साली मर्ढेकरांच्या पांगलेल्या गाई आणि त्यांचे आजचे भक्षक...B S Mardhekar's Poem Showing His Uncanny Vision

बा. सी. मर्ढेकर यांची एक कविता  आहे:

"सुखदुःखांचे गळे कापुनी
मळे पिकविले वर्षांनी तरि,
रवंथ काढी कुढ़या मनाची
जुनाच भाकड़-कडबा हा वरि.
कुड़ीकुड़ींतिल भाव लाळला;
आचळ धरिती पातळ आशा;
अधू मनाची दुडकी कुठवर-
जमेल तर ही जिथवर भाषा,
-अणि पांगल्या गाई जगभर
गोमूत्रानें पावन अंबर!"

(३४, पृष्ठ ५१, मर्ढेकरांची कविता, १९५९-१९७७)   

म वा धोंड यांच्या मते मर्ढेकर इथे  San Francisco Conference, ज्याचे पुढे UN झाली त्याची निराशेपोटी थट्टा करत आहेत. (Sir Arcot Ramaswamy Mudaliar ह्यात भारताचे प्रतिनिधी होते.) . ज्या भारतीयांनी दोन महायुद्धे पहिली त्यांच्या मनोवस्थेची आज आपल्याला कल्पना सुद्धा करता येणार नाही. 

कवितेतील गाई म्हणजे San Francisco Conference (एप्रिल ते जून १९४५) मध्ये भाग घेतलेले देश आणि गाय का तर त्या Conference ला येण्यासाठी अमेरिकन राष्ट्राध्यक्षांनी वापरलेले विमान : ज्याचे नाव होते Sacred Cow.  

सुरवातीला रवंथ आहे त्या ठिकाणच्या चर्चांची निरर्थकता दाखवण्यासाठी. शिवाय The League of Nations ला  दुसरे महायुद्ध टाळण्यात आलेले अपयश.

(President Harry S. Truman used the Douglas VC-54C aircraft, nicknamed the "Sacred Cow", to travel to the San Francisco Conference in 1945). 

WSJ ने जानेवारी १७ २०२५ ला एक लेख छापला आहे : "In a New Age of Empire, Great Powers Aim to Carve Up the Planet :After World War II, nations pledged to create a more equal and law-abiding world. Now Russia, China and the U.S. are returning to an older model in which powerful countries impose their will."

"In 1945, the victorious Allied powers gathered in San Francisco to draft a charter for the United Nations, the foundation of a new global order that would make another world war impossible. The charter proclaimed that all countries had equal rights and would no longer resort to “the threat or use of force against the territorial integrity or political independence of any state.” President Harry Truman told the assembled delegates that “the responsibility of the great states is to serve, and not to dominate, the peoples of the world,”

Today, these lofty principles look quaint, if not outright irrelevant, as the world returns to what was presumed to be the natural law of statecraft since the dawn of history: The strong do as they please and the weak suffer as they must..." 


 William Pitt the Younger, British Prime Minister, left, and Napoleon of France carving up the globe. 

by James Gillray (1756-1815) titled The Plumb-Pudding in Danger, 1805

 


 artist: Kyle Ellingson, WSJ, Jan 17 2025

Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)