मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Friday, July 19, 2024

Arthashastra, Book 16, Chapter 3, Mauryan Times, Ganapati...कौटिल्य अर्थशास्त्र, द ग गोडसे, अष्टविनायक

जुलै ५ २०२३ रोजी ट्विटर वर John Oldman @PrasunNagar यांच्या हॅन्डल वर खालील वाचले, कौटिल्य अर्थशास्त्रात मौर्य काळात पूजल्या जाणाऱ्या देव-देवतांची यादी... 

दुर्गाबाईंनी मराठीत अनुवाद झालेल्या एका कौटिल्य अर्थशास्त्राला दीर्घ प्रस्तावना लिहली आहे...

Arthashastra, Book 16, Chapter 3, mentions the following deities who were worshipped in Mauryan times:

1) Aparajita (Durga),
2) Aparatihata ( Vishnu) ,
3) Jayanta,  
4) Kumara (Skanda),
5) Vaijanta (Indra),
6) Shiva,
7) Vaisravana ( Kuber),
8) Asvins,
9) Sri ( Laxmi)

माझ्या लगेच लक्षात आले की ह्यात गणपती नाही , आणि त्याच बरोबर दुर्गाबाईंचे एक सह अभ्यासक आणि सहलेखक द ग गोडसे यांचा 'दिवाळी १९७५ मध्ये लिहलेला 'अष्टविनायक' हा लेख आठवला...

तो लेख आता गोडसे यांच्या 'समन्दे तलाश', १९८१ ह्या पुस्तकात समाविष्ट आहे. त्यातील पृष्ठ ११९ वरील काही भाग मी सोबतच्या चित्रात जोडला आहे.

गणपती नाही कारण "पुराणोक्त उपासनेचे गणपती हे दैवत अर्वाचीन असून त्याची पुराणोक्त उपासनाही तेवढीच अर्वाचीन ठरते."... 

 

सौजन्य: गोडसे यांच्या साहित्याचे कॉपी राईट होल्डर्स


Posted by at
Labels: , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)