मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, December 08, 2021

सुंदर ताता झाले ...आणि त्या नंतर आले नाशिकचे ९४वे मराठी साहित्य संमेलन...My Late Father and Literary Meet

कवी गोविंद (गोविंद त्रिंबक दरेकर):

"सुंदर मी होणार, आतां सुंदर मी होणार !

सुंदर मी होणार । हो । मरणाने जगणार ।धृ.।

..." 

(ता. क. बहुजन समाजात जन्माला आलेले कवी गोविंद यांचे उचित  स्मारक नाशिक येथे व्हावे म्हणून माझ्या वडिलांनी प्रचंड प्रयत्न केले होते.)  

माझे वडील ऑक्टोबर २२, २०१९ रोजी नाशिकला वारले , १९७४ साली ते नाशिक ला नोकरीनिमित्त आले आणि तेथेच राहिले.

लहानपणापासून त्यांनी कायम वेगवेगळ्या प्रकारचे सतत लेखन आणि त्या निमित्ताने वाचन, दर्शन, श्रवण केले. नाशिकला आल्यावर तर त्यांची लेखणी कायम चालत राहिली. 

त्यांनी अनेक वर्षे गावकरी दैनिकात संपादकीय लिहले. त्यामुळे अनेक नाशिककरांशी त्यांचे जवळचे संबंध आले जसे कुसुमाग्रज, दादासाहेब पोतनीस, वसंत कानेटकर, ना वा टिळक आणि लक्ष्मीबाई टिळकांचे वंशज इत्यादी. 

त्याकाळात तिथे आलेलं विषय हे कित्येक बाबतीत "पुढल्या हाका" ठरले. एक दोन उदाहरणे - सुलभ शौचालय, शरद जोशींचे शेतकरी आंदोलन, करमरकर वि. करमरकर (म्हणजे Kramer Vs. Kramer), जयपूर फूट वगैरे, वगैरे. 

मी नाशिकला १-२ वर्षे राहिलो. त्याकाळात मी शेजवलकरांचा लेखसंग्रह हे ह वि मोटे प्रकाशनाचे दुर्मिळ पुस्तक मिळवले. ते तातांनी बारकाईने वाचून त्या संबंधाने एक-दोन लेख लिहले.

त्यांचे मित्र आणि सुहृद श्री भानबा (नरहरि) भागवत आणि श्री बेदरकर (दोघेही त्यांच्या सानिध्यात पहिल्यांदा 'गावकरी' समूहामुळे आली) यांना वाटले की संमेलनानिमित्त जी स्मरणिका प्रसिद्ध होणार आहे त्यात 'सरांचे' नाव आणि थोडे कर्तृत्व आले पाहिजे. 

माझ्या मदतीने एक टीपण स्मरणिकेत प्रसिद्ध झाले, ते सोबत पहा 


 (काही त्रुटी ह्यात आहेत)

Posted by at
Labels: , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)