मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… . . 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, July 06, 2020

बोलणारा मुखपृष्ठांवरील दी प्लेग...Stunning Exhibition of the Covers of The Plague

"... Symbolic reminders of death and the fleetingness of earthly pleasures used in art for thousands of years. In the novel, the plague serves as this reminder. It forces people to realize their life may be over at any moment. Skulls are the most used symbol. Picasso’s Still Life with Steer’s Skull from 1942 depicts the skull of a bull, an animal representing life at its most vital. Another popular symbol is the grim reaper and its scythe. Others use an animal’s carcass—a standard of Dutch still life painting. The solutions range from representational to abstract and use painting, illustration, and photography...."

देव ऑर्फियसला:
"... क्षणभंगुरतेने माणसाने विषण्ण का व्हावे हेच मला समजत नाही. अरे, तो तर तुमच्या आयुष्याचा बोधस्वर आहे. अमर, चिरंतन असले शब्द तुम्ही बिनदिक्कत वापरता. पण तुमच्या बाबतीत तसले  सगळे शब्द वायफळ आवाज आहेत... "  
(पृष्ठ १२, 'ऑर्फियस', 'पिंगळावेळ', १९७७

अल्बर्ट क्यामु यांचे 'दी प्लेग' हे १९४७ सालचे पुस्तक २०२० सालच्या जुलै मध्ये , पुन्हा एकदा, बेस्ट सेलर झाले आहे. पुरेशा प्रति छापता येत नाहीयेत इतकी मागणी पुस्तकाला आहे!
त्याच्या मुखपृष्ठाच्या ७० वर्षांच्या प्रवासावर थक्क करून टाकणारा Dylan Mulvaney यांचा Literary Hub मधील   लेख नुकताच वाचला.

त्यात  मुखपृष्ठांचे खालील प्रकारे वर्गीकरण करण्यात आले आहे.

१) The City: Geographical, emotional, and mental isolation
२) The Rat: Disease, resistance, and persistence
३)  The Plague: Absurd human suffering
४)  The Plague Doctor: Resistance to suffering

आणि
५) Memento Mori: Mortality

सर्व मुखपृष्ठे यात बसतात. या पाच वर्गातून प्रत्येकी एक मुखपृष्ठ घेऊन मी खालील कोलाज तयार केले ..... 


No comments: