मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Sunday, April 22, 2018

अनौपचारिकतेची फसवी नक्षी...Saul Steinberg, Vasant Sarwate and The Enigma of Reason

सॉल स्टाईनबर्ग (Saul Steinberg) १९१४-१९९९ यांचा वसंत सरवटेंवर (१९२७-२०१६) खूप प्रभाव होता  आणि त्या प्रभावातून सरवटेंनी कित्येक सुंदर चित्रे निर्माण केली, जी स्टाईनबर्ग यांच्या चित्रांइतकी चांगली आहेत.

 courtesy: the current copyright holder(s) of Mr. Steinberg's work

हे अलीकडेच प्रसिध्द झालेल्या पुस्तकाचे मुखपृष्ठ पहा. हे चित्र स्टाईनबर्ग यांचे आहे हे तर लगेचच कळते.

सरवटे या चित्राबद्दल बोलले आहेत:

"...बॉसचं आपल्या असिस्टंटशी बोलणं. घोगरा, दमदार आवाज, दुसऱ्याला बोलण्याची संधी न देणारा, भाषा औपचारिक, अनौपचारिकतेची फसवी नक्षी, करवतीसारखे दात असलेली धारदार तरी किंवा गाफील राहिल्यास पेचात पकडणारी. एकूण सर्व बोलणं दडपण आणणारं. बॉस-असिस्टंट या 'संवादा'ची सर्व वैशिष्ट्य एक शब्दही न वापरता केवळ रेषांमधून स्टाईनबर्ग आपल्याला अक्षरश 'दाखवतो'!

('चौकटीबाहेरची चित्रं', महाराष्ट्र टाइम्स दिवाळी वार्षिक , १९९५)

वरील मुखपृष्ठवाल्या पुस्तकाचे लेखक लिहतात:

"...Humans also differ from other animals in the wealth and breadth of information they share with one another and in the degree to which they rely on this communication. To become competent adults, we each had to learn a lot from others. Our skills and our general knowledge owe less to individual experience than to social transmission. In most of our daily undertakings, in family life, in work, in love, or in leisure, we rely extensively on what we have learned from others. These huge, indispensable benefits we get from communication go together with a commensurate vulnerability to misinformation. When we listen to others, what we want is honest information. When we speak to others, it is often in our interest to mislead them, not necessarily through straightforward lies but by at least distorting, omitting, or exaggerating information so as to better influence them in their opinions and in their actions...."
('The Enigma of Reason: A New Theory of Human Understanding' by Hugo Mercier and Dan Sperber)

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)