मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Thursday, October 30, 2025

१७व्या शतकाचा महाराष्ट्राचा इतिहास पर्यावरणाच्या दृष्टिकोनातून कोण लिहणार? History of Seventeenth Century Maharastra from Climate Perspective

Geoffrey Parker, "Global Crisis: War, Climate Change & Catastrophe in the Seventeenth Century":\\"‘The times here are so miserable that never in the memory of man has the like famine and mortality happened’  (East India Company officials, letter, Surat, India, 1631)

Few areas of the world survived the mid-seventeenth century unscathed. North America and West Africa both experienced famines and savage wars. In India, drought followed by floods killed over a million people in Gujarat between 1627 and 1630; while a vicious civil war in the Mughal empire intensified the impact of another drought between 1658 and 1662. In Japan, following several poor harvests, in 1637–8 the largest rural rebellion in modern Japanese history broke out on the southern island of Kyushu. Five years later famine, followed by a winter of unusual severity, killed perhaps 500,000 people.

Voltaire went on to consider the careers of Cromwell in England, Li Zicheng in China, Aurangzeb in India, and others who had seized power by force, concluding that the mid-seventeenth century had been ‘a period of usurpations almost from one end of the world to the other’."

कै. दिलीप पुरुषोत्तम चित्रे , 'पुन्हा तुकाराम', १९९० :

 "... इ स १६२९च्या दुष्काळात तुकोबांची पहिली पत्नी अन्नान अवस्थेत त्यांच्यासमक्ष तडफडत मेली. देहूतील अनेक नात्याची आणि ओळखीची , इतर लोक , गुरेढोरे सर्वच जीव दुष्काळात होरपळून निघाले...."


रा भा पाटणकर,  'अपूर्ण क्रांती', १९९९:

 "...शिवाजीने रयतेच्या भल्यासाठी केलेल्या गोष्टी सर्वश्रुत आहेत. पण तरीही तेथील सामान्य रयत सुखात होती असे म्हणता येणार नाही... अव्वल दर्जाच्या जमिनीची कमतरता , पावसाची अनिश्चितता , नेहमीच युद्धाचा प्रसंग, २/५ सारा व वतनदारांच्या विविध पट्ट्या , सावकारांचे मोठे दर- अशा परिस्थितीतला शिवकालीन शेतकरी संपन्न असू शकेल का? "

कमल गोखले, 'शिवपुत्र संभाजी': 


 

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)