मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Saturday, November 15, 2014

वसंत वृक्ष...The Tree of Lalit

The following is the 50th cover designed and created by Vasant Sarwate ( वसंत सरवटे) for Marathi magazine Lalit (ललित).

(Magazine is priced Rs. 100.) 

Third row from the bottom, two covers on the left,  belong to Diwali   2007 and 2009 about which I have already written in the respective years.

The one on the bottom left is dated Diwali 1964.   Not just the plant has grown into a solid looking (guava?) tree but  even the kid has grown into a nattily dressed middle-aged man - no doubt feeling little proud- who is still smiling.

Today Sarwate himself is in autumn of his life but listen carefully, and you can hear his life force gushing through the tree of Lalit, 'वसंत वृक्ष'.


 (Magazine was priced Rs. 0.75)
 
If you wish to enjoy a few of the past covers of Lalit done by Sarwate, please visit the given links.

2013: Lalit, 2013

2012:  Lalit, 2012 

2011: Lalit, 2011

2010: Lalit, 2010

2009: Lalit, 2009 

2008:  Lalit, 2008 

2007:  Lalit, 2007 
Posted by at

4 comments:

mannab said...

प्रिय अनिरुद्ध यांस,
सप्रेम नमस्कार
तुमची ही अनुदिनी मी नियमितपणे वाचत असतो. कधी कधी अभिप्राय देत असतो. आपण ज्या आत्मीयतेने मराठी साहित्यावर लिहिता ते मराठीतून का लिहित नाही असे विचारावेसे वाटते.
मंगेश नाबर

November 15, 2014 at 4:46 PM
Aniruddha G. Kulkarni said...

Thanks Mangesh for your affection but I have chosen my medium and it's English for the time being.

best,
Aniruddha

November 15, 2014 at 5:17 PM
mannab said...

अनिरुद्ध,

तुम्ही निवडलेला मार्ग तुम्हाला आवडत असला तरी आम्हा वाचकांचे प्रांजळ मत विचारात घ्याल की नाही ? त्याला काहीच किंमत नाही की काय ? मग हा अनुदिनीचा व्याप कुणासाठी आहे ? माझे हे मत इतरांना विचारून पहा आणि मग ठरवा काय तुम्हाला पसंत ते. अहो, मराठी साहित्यावर लिहायचे, ते वाचणारे या महाराष्ट्रातले किंवा जगातले समजा, वाचक जवळपास सर्व मराठी मग जे लिहिणार ते मराठीत का नाही ? हा माझा सरळ प्रश्न आहे.

मंगेश नाबर

November 18, 2014 at 4:38 PM
Aniruddha G. Kulkarni said...

Once again I appreciate your feelings, Mangesh. And I am sorry, if I disappoint you.

best,


November 18, 2014 at 5:59 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)