मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, April 25, 2022

मराठी ऐतिहासिक कादंबरीत किती घोडा आहे?....Horse and Marathi Historical Novels



Peter Frankopan: “...This region is where the world’s great religions burst into life, where Judaism, Christianity, Islam, Buddhism and Hinduism jostled with each other. It is the cauldron where language groups competed, where Indo-European, Semitic and Sino-Tibetan tongues wagged alongside those speaking Altaic, Turkic and Caucasian. This is where great empires rose and fell, where the after-effects of clashes between cultures and rivals were felt thousands of miles away. Standing here opened up new ways to view the past and showed a world that was profoundly interconnected, where what happened on one continent had an impact on another, where the after-shocks of what happened on the steppes of Central Asia could be felt in North Africa, where events in Baghdad resonated in Scandinavia, where discoveries in the Americas altered the prices of goods in China and led to a surge in demand in the horse markets of northern India....” (The Silk Roads: A New History of the World, २०१५)

मध्यमवर्गीय लोकांचा अलीकडे एकत्र भेटल्यावर बोलण्याचा एक आवडता विषय म्हणजे - मोटारगाड्या... (मला मोटार चालवता येत नाही आणि लहानपणापासून त्याबाबदल आवडत नाही. बसायला आवडते.)

आता कल्पना करा घोडा हा १७-२०व्या शतकात महाराष्ट्रात किती लोकप्रिय बोलण्याचा विषय असेल ते... मी २०व्या पासून लिहल्या गेलेल्या खूप मराठी ऐतिहासिक कादंबऱ्या वाचल्या नसतील, पण मी ज्या वाचल्यात, त्या कोणत्याही कादंबरीत घोड्यावरती दीर्घ, सूक्ष्म , समाधानकारक असे मला काही आढळलेले नाही .... 


courtesy: Wikipedia


Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)