मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, May 10, 2021

आमचे गीत रुबायत...Rubaiyat of Omar Khayyam

2,000th post on this blog...ह्या ब्लॉग वरील ही २,०००वी पोस्ट आहे. ह्यात माझ्या वडिलांचा उल्लेख आहे हे अत्यंत समर्पक आणि मला समाधानकारक आहे . नोव्हेंबर २९ २००६ रोजी हा ब्लॉग सुरु झाला. 
 
 Marathi has seen few translations of the Rubaiyat. My father Gopal Dutt Kulkarni (गोपाळ दत्त कुलकर्णी) for instance made one- “Geet Rubayat” (गीत रुबायत)- during 1960’s. 

माझ्या वडिलांचे पुस्तक Edward FitzGerald यांच्या १८५९च्या पर्शियन मधून इंग्लिश मध्ये केलेल्या भाषांतरावर आधारित होते. मी माझ्या वडिलांचे बहुतेक सगळे लेखन वाचले आहे पण हे पुस्तक कधी वाचले नाही!

त्या पुस्तकाचे कव्हर आत्ता माझ्या कडे नाही पण २०१९ साली मी खालील, अत्यंत सरदारी दिमागत, Rubaiyat of Omar Khayyam साठी काढलेली चित्रे पहिली. अशी चित्रे माझ्या वडिलांच्या पुस्तकात असती तर मी ते पुस्तक नक्की थोडे तरी वाचले असते.

 Artist : Arthur Szyk,  Rubaiyat of Omar Khayyam,  1940

  Artist: John Millar Watt,  Rubaiyat of Omar Khayyam, 1963
. 
Posted by at
Labels: , , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)