मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, July 10, 2019

वाढदिवस जी. एं. चा!...GA@96

#जीएकुलकर्णी९६

Saul Bellow:
"Realism has always both accepted and rejected the circumstances of ordinary life. It accepted the task of writing about ordinary life and tried to meet it in some extraordinary fashion. As Flaubert did. The subject might be common, low, degrading; all this was to be redeemed by art."

Holly Brubach:

“Bogart’s appeal was and remains completely adult — so adult that it’s hard to believe he was ever young. If men who take responsibility are hard to come by in films these days, it’s because they’re hard to come by, period, in an era when being a kid for life is the ultimate achievement, and “adult” as it pertains to film is just a euphemism for pornography.”

JOHN STAUFFER:
"What is more courageous, militancy or a middle-class life? Fleeing for freedom or remaining loyal to a family?"

जीएंच्या साहित्यापेक्षा मला त्यांची जास्त आवडणारी गोष्ट म्हणजे त्यांनी प्रियजनांसाठी केलेला स्वार्थत्याग....तो ज्यावेळी मी वाचला त्यावेळी ते माझ्या साठी वरील अवतरणाप्रमाणे हम्प्री बोगार्ट झाले.... मला त्यांच्या लेखनाकडे पाहण्याची एक वेगळी दृष्टी मिळाली... त्यांच्या लेखनाला आणखी जास्त खोली प्राप्त झाली...

सोबतचा उतारा सौ नंदा दैठणकर , जीएंच्या धाकट्या मावस बहिणींच्या लेखातून कृतज्ञता पूर्वक घेतला आहे.... (मूळ प्रसिद्धी : दै. सकाळ, जुलै ९ १९९२ , आता समाविष्ट 'प्रिय जी. एं.: स. न. वि. वि.', १९९४, परचुरे प्रकाशन मंदिर  मध्ये)

जीएं च्या संबंधातील अनेक भव्य दिव्य गोष्टी आजवर ह्या ब्लॉग वर आणि मी तयार केलेल्या फेसबुक पेज वर आल्या... आता पहिल्यांदाच त्यांचे खाद्यजीवन देतोय...

यातील बऱ्याच गोष्टी माझ्या सुद्धा प्रचंड आवडीच्या आहेत (डाळीचे वडे, बासुंदी) पण तुरीच्या डाळीची खिचडी आणि लहान कांदे घालून केलेला झुणका मी क्वचितच खाल्ला आहे...  पुरणपोळी आणि कटाची आमटी खूप काही आवडत नाही....  मी आयुष्यात सिगरेट प्यालो नाहीये (ही अभिमानाची गोष्ट नाही) पण सिगरेट पिताना दुसऱ्यांना बघायला खूप आवडायच... passive smoking खूप केलय... Goldflake च्या रिकामा पाकिटाचा वास खूप आवडायचा... अजून नाकात आहे... मी पानाचा सुद्धा शौकीन नाही.... "आता पान खाव" अस कधीच वाटत नाही...

कन्नडा आणि मराठी असे दोन्ही बोलणारे कुलकर्णी आणि आमच्यासारखे फक्त मराठी बोलणारे कुलकर्णी (शिवाय माझी आई कोकणस्थ) यांच्यात भौगोलिक अंतर जास्त नसले  (या केस मध्ये बेळगाव - मिरज) तरी त्यांची खाद्य संस्कृती पुष्कळ वेगळी आहे.



Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)