Looking at Cartoons, Getting Along

Launched on Nov 29 2006, now 2,100+ posts...This bilingual blog - 'आन्याची फाटकी पासोडी' in Marathi- is largely a celebration of visual and/or comic ...तुकाराम: "ढेकणासी बाज गड,उतरचढ केवढी"...George Santayana: " Everything in nature is lyrical in its ideal essence, tragic in its fate, and comic in its existence"...William Hazlitt: "Pictures are scattered like stray gifts through the world; and while they remain, earth has yet a little gilding."

मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Thursday, March 28, 2024

मिरजेला असताना (१९६१-१९८१) माझ्या खिशात... Is that a gun in your pocket, or are you just happy to see me?

Hua Hsu, “What’s in Your Pockets? : For the past five hundred years, their evolution has reflected attitudes about privacy and decorum, gender and power, and what it means to be cool.”, The New Yorker, Sept 18 2023: "...Maybe what you’re hiding is your own anxiety. “Pockets give you something to do with your hands,” Carlson writes, and “that can be a boon when you find yourself at some gathering and realize that your hands are likely to betray your nervousness.” Symbolically, many of us aspire after pockets that are fat, not flat. Yet a bulging pocket quickly tips toward the unsightly—the outline of an iPhone in a pair of skinny jeans—or even the concupiscent. “Is that a gun in your pocket,” Mae West asked in “Sextette,” “or are you just happy to see me?”..."

POCKETS: An Intimate History of How We Keep Things Close, by Hannah Carlson हे पुस्तक सप्टेंबर २०२३ मध्ये प्रसिद्ध झाले.

मिरजेला असताना (१९६१-१९८१) माझ्या खिशात केंव्हा ना केंव्हा सापडल्या असत्या त्या गोष्टी:

सुटे पैसे, सायकलची किल्ली, शेंगदाणे, गूळ, बिस्किटे, चॉकलेट, रुमाल, आईने डब्यात दिलेले घावन, भडंग, पातळ पोह्याचा चिवडा, कणकेच्या/ गुळपीठ वड्या, भुईमुगाच्या शेंगा, फुटाणे , क्रिकेटचा बॉल, योयो , गारी गोट्या, विट्टी , फाउंटन पेन, बॉल पेन, पोस्टाची तिकिटे, कागद, खडू, टिकटिक (दोन बोटात धरून वाजवायचे पत्र्याचे खेळणे), फुटाणे, चुरमुरे, सिनेमाचे/ सर्कस चे तिकीट, बसचे तिकीट, पावत्या, नोटा, calculator... किंवा भोक, ज्यातून अनेक गोष्टी आणि वेळ निघून गेला...

(मिरजेचे वसंत व्याख्यान मालेचे आधारस्तंभ आणि आमचे एक-दोन वर्षांचे शाळेतील शिक्षक वसंतराव आगाशे हे एम ए च्या परीक्षेच्या आधी स्वच्छतागृहात गेले असताना , खाली बसताना, त्यांच्या खिशातील कागदाला एकत्र ठेवणारी टाचणी मांडीत घुसून त्यांचे ऑपरेशन करायला लागले, ते आयुष्यात कधीही एम ए झाले नाहीत!)