मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Sunday, August 15, 2021

Sir Walter Scott@250....वस्ताद सर वॉल्टर स्कॉट

#SirWalterScott250

१९व्या आणि २०व्या मराठी कथा/ कादंबरी साहित्याला , प्रत्यक्ष किंवा अप्रत्यक्ष, प्रेरणास्थान ठरलेले, सर वॉल्टर स्कॉट यांची आज १५ ऑगस्ट रोजी २५०वी जयंती आहे. 

विश्वनाथ काशिनाथ राजवाडे:

 "... या हप्त्यांनीं येणाऱ्या कादंबर्यांत स्कॉट, डिकन्स, थॅकरे, बाल्झाक, ह्यूगो, डूमास , झोला, टाल्स्टॉय या वस्तादांच्या हातून उतरलेल्या कादंबऱ्यांच्या तोडीच्या कादंबऱ्या क्वचितच असतात..."

(पृष्ठ २९१, 'कादंबरी', 'राजवाडे लेखसंग्रह', संपादक : तर्कतीर्थ लक्ष्मणशास्त्री जोशी, १९५८-१९९२) 

ना. सी. फडके:

"... स्कॉटच्या कादंबऱ्या वाचूनच ऐतिहासिक कादंबरी लिहण्याची स्फूर्ति हरिभाऊंना (हरि नारायण आपटे) झाली..."

(पृष्ठ: १५७, 'परकीयांचा मराठी कादंबरीवर परिणाम !', 'ऐसीं अक्षरें रसिकें!: साहित्य -चर्चात्मक आणि रसग्रहणात्मक लेखांचा संग्रह', १९६७)

त्र्यंबक शंकर शेजवलकर:

"... सर वॉल्टर स्कॉटच्या स्वराष्ट्राच्या उत्कट, रोमरोमांत भिनलेल्या अभिमानानें ज्या कादंबऱ्या निर्माण झाल्या, त्यांचें अनुकरण बंगाल्यांत बंकिमचंद्र प्रभृतींनी व महाराष्ट्रांत हरिभाऊ आपटे सारख्यांनी केले..."

(पृष्ठ: ४२५, 'विभावरी-वाङ्मयाच्या निमित्ताने', मकरसंक्रांत १९४९, ' निवडक लेखसंग्रह', संग्राहक: हा. वि. मोटे , परिचय: गं. दे खानोलकर, १९७७)

Sarah Watling, Literary Review, June 2021:

"In August 1815, only weeks after the French defeat at Waterloo, the novelist Walter Scott set out to visit the battlefield. Standing on the spot from where Napoleon had supposedly watched the battle, Scott experienced ‘a deep and inexpressible feeling of awe’, before being besieged by hawkers. He came away with a number of mementos, including the skull of a Life Guardsman. Then he went home and wrote The Antiquary, a novel in which, Rosemary Hill observes, ‘the idea of a lived relationship between past and present, enacted through artefacts, emerges for the first time as a theme in literature’. It was also the ‘first self-portrait’ of an antiquary in British literature..."



Posted by at
Labels: , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)