मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Tuesday, December 10, 2019

दिलीप चित्रेंना जाऊन १० वर्षे झाली...Dilip Chitre, Dead For 10 Years

#DilipChitre

दिलीप चित्रे: "तुकाराम वाण्या, भेंचोद, तू खेचलंस मला मराठी भाषेच्या दलदलीत." (पृष्ठ : सोळा, प्रस्तावना, 'पुन्हा तुकराम', १९९०/१९९५)

 मी: "दिलीप चित्र्या, भेंचोद, तू खेचलस मला तुकारामाच्या दलदलीत."

दुर्गा भागवत: "... दिलीप चित्रे सारखा माणूस देशीपरदेशी खूप हिंडून आला. पण आता तुकारामाकडेच परत आलाय. तुकारामालाच धरून बसलाय. आणि अगदी प्रगल्भ तऱ्हेन धरून बसलाय. त्यानं आता तुकारामाला जगाच्या नकाशावर नेऊन ठेवलंय. आता सगळं जग तुकाराम वाचेल. ही फार मोठी देणगी त्यानं आपल्याला दिलेली आहे..." 
(पृष्ठ ५६, 'ऐसपैस गप्पा : दुर्गाबाईंशी', ले: प्रतिभा रानडे, १९९८ 


DilipChitre, ‘Outlook India’, 23 March 2004:
“...During this debate, a clip from an earlier recorded interview with me in Pune was shown to the participants and the anchor, Mr. Sardesai referred to it while asking questions. Mr. Avhad, who brandished what he vouched, was a copy of Laine’s book (though it looked unlike a book), called me his (Laine’s) ‘collaborator’ on this nationally telecast debate. This is of course absurd and untrue and I could demand an apology or even threaten to sue Mr. Avhad for spreading this canard and further endanger my life since I have to live among fanatics claiming to have ‘hurt sentiments’.
But if the Mumbai and the Maharashtra  police can let the Raza Academy, the Shiv Sena, the Maratha Seva Sangh, the Sambhaji Brigade and others have their freedom of speech in instigating potential disturbances, my complaint will not cut any ice with them....

... The pluralism of Indian civilization, the syncretistic Hindu tradition, and the secular democratic Constitution of the Republic of India are under attack by extra-constitutional mobs mobilised by political parties across the board. This is the new populist culture rising in India and it carries the deadly virus of fascism.”
 

मला त्यांची सर्वात आवडलेली कलाकृती ही आहे:

एक पलड़े में नपुंसकता,
एक पलड़े में पौरुष,
और ठीक तराजू के कांटे पर,
अर्ध सत्य


 ज्यावेळी चित्रे वारले त्यावेळी मी ओळीने सात पोस्ट त्यांच्यावर ह्या ब्लॉगवर लिहल्या होत्या. डिसेंबर १६ २००९ ला मी हे लिहल:

Chitre chooses this poem of Tukaram for the last section "Farewell to Being" (असण्याचा निरोप) in his book "Punha Tukaram" (पुन्हा तुकाराम, पृष्ठ १९१).

सकळ ही माझी बोळवण करा
परतोनि घरा जावे तुम्ही

कर्मधर्में तुम्हा असावे कल्याण
घ्या माझें वचन आशीर्वाद

वाढवूनि दिलो एकाचिये हाती
सकळ निश्चिंती जाली तेथे

आतां मज जाणे प्राणेश्वरासवे
माझिया भावे अनुसरलों

वाढविता लोभ होईल उसीर ।
अवघीच स्थिर करा ठायी

धर्म अर्थ काम जाला एके ठायी
मेळविला जिही हाता हात

तुका म्हणे आतां जाली हे चि भेटी
उरल्या त्या गोष्टी बोलावया  (१६०३)

Following picture of great Saul Steinberg has appeared on this blog before.

Chitre painting the image of his great forebear, Tukaram, complete with a horn in his mouth, and Tukaram in turn places a wreath on Chitre's head for a job well done!

Artist: Saul Steinberg, The New Yorker, January 6 1962

Posted by at
Labels: , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)