मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, February 05, 2025

नानासाहेब परुळेकर, मार्क झुकरबर्ग ...A Squirrel Dying in Front of Your House: Superbloom

माझे वडील आम्हाला 'सकाळ' वर्तमानपत्राच्या संस्थापक-संपादक नानासाहेब परुळेकर (१८९७-१९७३) यांच्या बाबत एक  गोष्ट संगत असत , ती कदाचित खरी नसेल सुद्धा , पण मला आवडली. 

परुळेकर म्हणत : पुण्यातील लक्ष्मी रस्त्यावर मरून पडलेला बैल आपल्या वाचकांसाठी जगातील अनेक घटनांपेक्षा जास्त महत्वाचा असू शकतो... 

आम्ही सकाळ क्वचितच विकात  घेत असू  , पण किमान विसाव्या शतकात तरी पुण्यातील लहान सहान बातम्या सकाळ उत्तम कव्हर करत असे ह्यात वाद नाही ...

हे का आठवले ?

Philip Ball has reviewed Nicholas Carr's latest book “Superbloom: How Technologies of Connection Tear Us Apart” on Jan 28 2025. 

Ball says: "...The central problem, however, is that an onslaught of information—of everything, all at once—flattens all sense of proportion. When Zuckerberg said to his staff that “a squirrel dying in front of your house may be more relevant to your interests right now than people dying in Africa,” it’s not that his tone-deaf observation was untrue but that, as Carr says, he was making a category error, equating two things that cannot be compared. Yet “social media renders category errors obsolete because it renders categories obsolete. All information belongs to a single category—it’s all ‘content.’” And very often, the content that matters is decided in the currency of commerce: content is “bad” when it harms profits...."


 

Posted by at
Labels: , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)