मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Saturday, May 19, 2018

डी डी टी चा वास येत असलेला उंदीर आणि नऊ लाख सव्वीस हजार पाचशे साठावे बीळ....Municipality and Mice

The Times of India, March 23 2018:

“Former state minister Eknath Khadse on Thursday said he smelt a rat in the government’s claim that nearly 3.2 lakh rodents were killed in a week in Mantralaya by a contractor in 2016.

“If the contractor is to be believed, he killed 45,628 rats in a day or 31 rats per minute,” the senior BJP leader said during a discussion on budgetary allocations in the assembly. He pointed out that BMC had killed 6 lakh rats across the city in 2015 and 2016. "The contractor was paid Rs 1.5 for every rat,” he told reporters outside the assembly later....”

Financial Times, UK, May 9 2018:
"Victory has been declared in the world's largest rodent eradication programme. The campaign to clear millions of rats and mice from the remote South Atlantic island of South Georgia involved dropping 300 tonnes of poison from helicopters at a cost £10m."

खालील कात्रण हे 'वाङ्मय शोभा' ऑगस्ट १९५१ च्या अंकातील 'पुण्याचे आरोग्यखाते' या डॉक्टर द नि मुळे यांच्या माहितीपर  लेखातील आहे.

कितीतरी गोष्टी लिहण्यासारख्या आहेत पण सध्या ही एक.


 ९,२६,५५९ हा नेमका आकडा वाचून मला हसू आले आणि खालील चित्राची पुन्हा एकदा आठवण झाली

कलावंत : सॅम ग्रॉस, दि न्यू यॉर्कर 

दोन मांजर एक बीळ वॉच करत आहेत , घरची लोक डिनर आणि सिनेमा बघायला गेली आहेत...

मी थोडी वेगळी कॅप्शन तयार केली...

"हे नऊ लाख सव्वीस हजार पाचशे साठावे बीळ आहे...मला डी डी टी चा वास येत असलेला उंदीर अजिबात आवडत नाहीत... तसही भविष्यात  पर्यावरणाला चांगल नाही म्हणून डी डी टी  बॅन होणारच आहे म्हणा..."

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)