मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… . . 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Thursday, August 25, 2016

लिहून भिंतीवर गवळण भरला रंग चिताऱ्याकडून...Milk-maid from Menawali for Dahi Handi

 Today August 25 2016 is Dahi Handi/ Gopalkala (दहीहंडी/गोपाळकाला)

शाहीर प्रभाकर ( - १८४३):
 "लिहून भिंतीवर भुजंग भरला रंग चिताऱ्याकडून."

दत्तात्रय गणेश गोडसे (१९१४-१९९२):
 "...ही भित्तिचित्रे म्हणजे त्या वेळच्या बालमनाची यक्षसृष्टीच होती...भिंतीवरून दरवर्षी नव्याने काढण्यात येणारी चित्रे ही त्यावेळच्या आमच्या बालवयात मोठे कुतूहल असे; आणि ती काढणारे 'पेंटर' तर आम्हाला प्रत्यक्ष परमेश्वर वाटत. दरवर्षी कोणत्या भिंतीवर कोणत्या नव्या चित्राचे लेणे चढणार याबद्दल आम्ही उत्सुक असू. शाळकरी मित्रांच्या संवादाचा विषय ही चित्रेच असे. गावाच्या काही वाड्यांच्या प्रशस्त भिंती या वार्षिक चित्र प्रदर्शनांची उघडी सभागृहे असत..." ('नांगी असलेले फुलपाखरू', १९८९)



Artist: Anonymous

Courtesy: Dr. B. K. Apte, 'Maratha Wall Paintings: Wai, Menawali, Satara, Pune', 1988

This is a wall-painting dated 1770- 1800 and was done at Menavali, Satara, Maharashtra. It was funded by Nana Phadnavis's  (1742-1800).

This is how Dr. Apte describes the painting:


No comments: