मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… . . 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, June 14, 2017

...तरिहि नव्या स्त्रीची मेली ॥ हौस कशि असे हो...Welding David Teniers the Younger & G B Deval Together

आज, जून १४ २०१७, गोविंद बल्लाळ देवल यांची १०१वी पुण्यतिथी आहे
पद्य ( राग --- पिलृ : त्रिताल ):

काय पुरुष चळले बाई ताळ मुळीं उरला नाहीं धर्म---नीति ---शास्त्रें पायी तुडविती कसे हो ॥धृ०॥

साठ अधिक वर्षें भरलीं नातवास पोरें झालीं तरिहि नव्या स्त्रीची मेली हौस कशि असे हो ॥१॥ घोडथेरडयांना ऐशा देति बाप पोरी कैशा कांहिं दुजी त्यांच्या नाशा युक्ति कां नसे हो ॥२॥

 शास्त्रकुशल मोठे मोठे धर्म---गुरुहि गेले कोठें ? काय कर्म असलें खोटें त्यांस नव दिसे हो

.....and with apologies to the late Mr. Teniers

‘An Old Peasant Caresses a Kitchen Maid in a Stable', c 1650

 The Artist:  David Teniers the Younger (1610-1690)

Mr. Jonathan Jones of The Guardian writes about the picture:

"Gross! An elderly man pays creepy attentions to a young woman in this glimpse of rural life more than 350 years ago. Teniers used to be the most famous by far of all painters of “genre scenes”, as paintings of the everyday were called. Now he is forgotten compared with Vermeer, whose tender realism moves us more. Teniers reflects a contemptuously hierarchical age when the lower orders were to be laughed at, but his paintings do show what peasant villages looked like before the industrial revolution."


2 comments:

mannab said...

प्रिय अनिरुद्ध यांस,
आज आपण कै. गोविंद बल्लाळांच्या १०१ व्या स्मृतिदिनी प्रसिद्ध केलेले त्यांच्या नाटकातले गीत संपर्पक आहे. तीच त्यांना खरी श्रद्धांजली आहे असे मला वाटते. इतरत्र कुठेही हे प्रसिद्ध झालेले नाही. यातच आपल्या या समयसूचकतेचे कौतुक करावेसे वाटते.
मंगेश नाबर

Aniruddha G. Kulkarni said...

Thanks Mangesh. As soon as I saw the painting, I thought of Sharda...