मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, June 21, 2021

काफ्का , सदानंद रेगे@98, बोल्शेव्हिक क्रांती आणि प्रेमळ कम्युनिस्ट....A marathi Poet, Animal Farm and Bolshevik Revolution

#सदानंदरेगे९८

Franz Kafka in conversation with Gustav Janouch, 1920-1924

"...Franz Kafka turned the pages of a book by Alfons Paquet, The Spirit of the Russian Revolution, which I had brought with me to his office.

‘Would you like to read it?’ I asked.

‘No, thank you,’ said Kafka, and handed me the book across his desk. ‘At the moment I have no time. A pity. In Russia men are trying to construct an absolutely just world. It is a religious matter.’

‘But Bolshevism is opposed to religion.’ 

‘That is because it is itself a religion. These interventions, revolts, the blockade – what are they? They are little rehearsals for the great and cruel religious wars, which will sweep across the world.’

 ...‘You don’t believe in a wider expansion of the Russian Revolution?’

Kafka was silent for a moment, then he said:

‘As a flood spreads wider and wider, the water becomes shallower and dirtier. The Revolution evaporates, and leaves behind only the slime of a new bureaucracy. The chains of tormented mankind are made out of red tape.’..."

सदानंद रेगे, १९७७:

"साठ वर्षांपूर्वी
एक आकाश
अक्राळविक्राळ
अकस्मात्
ठरल्यागत फाटलं
अथपासून इतिपर्यंत.
आकाश फाटलं
नि त्यातून
एक जगड्व्याळ
नांगर खाली आला
नि बेछूट फिरत गेला
प्रासादाप्रासादांच्या
नागड्या पुतळ्यांवरून.
पुतळ्यांच्या पायाशी
झालं रक्ताचं तळंच तळं.
तळ्यातून डोकावली
शाश्वताची रक्ताळ कमळं.
त्या दिवशी उगवला सूर्य
तो कधी मावळलाच नाही.
इथलंही आभाळ
केव्हाचं सोसतंय तो अनद्यतन ठणका.
इथल्या नांगराला कधी जाग येणारेय?
केव्हा उडणार भडका?
इथंही झार आहेत
मुद्दाम
उद्दाम
झारीत अडकून बसलेले.
कधी उडणार हा गंज?
कधी लागणार बोथटाला धार?
'अरोरा' केव्हाची उभी आहे.
मरणगार जळात
खुणेच्या टाळीची वाट पाहात
वाट पाहात
साठ वर्षांपूर्वी
त्यांनी पाहिली तशी!"
 
रेगे बोल्शेव्हिक क्रांतीच वर्णन करतायत आणि विचारतायत : "...
इथल्या नांगराला कधी जाग येणारेय?
केव्हा उडणार भडका?
इथंही झार आहेत
मुद्दाम
उद्दाम... "
 
ज्या प्रतिभावान व्यक्तीने जॉर्ज ऑरवेल यांच्या ऍनिमल फार्म चा अनुवाद मराठीत केला,  ज्याने मार्क्सिसमच्या सद्य स्थितीवर टीका केली (पाहावा तो पावच पाव भाजून घेत होता/ तापल्या तव्यावर) त्यान बोल्शेव्हिक क्रांतीची वाट पाहावी याचे मला वाईट वाटले.   
 
(खाली सदानंद रेगे यांनी दिवाळी १९५७ च्या वाङ्मय शोभा मासिकासाठी केलेल्या ऍनिमल फार्मच्या अनुवादाचे एक पान)


 
 

Posted by at
Labels: , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)