मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, July 12, 2017

जेंव्हा दुर्गाबाई थोरोंना ताजी गरम गरम भाकरी करून वाढतात ... Henry David Thoreau@200

#हेन्रीडेव्हिडथोरोव्दिजन्मशताब्दी
#HenryDavidThoreauAt200
Today July 12 2017 is 200th birth anniversary of Henry David Thoreau

दुर्गा भागवत : "... त्याला आपल्या संस्कृतीतला अतिथीधर्म , 'पाहुणा ' ही संकल्पना फार आवडली होती . 'तिथीं' असलेला तो अतिथी , असा अनोळखी माणूस, त्यालाही तुम्ही जेवूखाऊ घालता , त्याच्या सुखसोयी बघता . हा अतिथी धर्म त्याने अंमलात आणला होता . तो जंगलात राहायचा . पण कोणी  कधी पांथस्थ त्याच्याकडे आला, तर तो कौतुकाने त्याचा पाहुणचार करायचा . हे मी वाचलं आणि त्यावर लेख लिहला होता की, मी लहान असताना थोरो माझ्याकडे आलाय, आता त्याचा पाहुणचार मी कसा करणार ? तर मी त्याला भाकरी करून वाढते, ती त्याला खूप आवडते . कारण केंव्हा तरी इंग्लंड मधून  आणलेलं शिळं झालेलं खमण घालून केलेला पाव त्याला आवडायचा नाही , असं त्यानं लिहलेलं होतं. म्हणून त्याला माझी ताजी गरम गरम भाकरी आवडली ...."

(पृष्ठ १४३-१४४, 'ऐसपैस गप्पा: दुर्गाबाईंशी', १९९८)

मला  समग्र थोरो वाङ्मयात 'इंग्लंड मधून  आणलेलं शिळं झालेलं खमण घालून केलेला पाव' काही सापडला नाही ( इंग्लंड नसून ते न्यूइंग्लंड असणार) पण थोरोनी ब्रेड म्हणजे भाकरी-पोळी वर खूपवेळा आणि वेगवेगळ लिहल आहे ...तीन-चार उदाहरणे:


१> “I made a study of the ancient and indispensable art of bread-making, consulting such authorities as offered, going back to the primitive days and first invention of the unleavened kind, when from the wildness of nuts and meats men first reached the mildness and refinement of this diet, and travelling gradually down in my studies through that accidental souring of the dough which, it is supposed, taught the leavening process, and through the various fermentations thereafter, till I came to “good, sweet, wholesome bread,” the staff of life.”

२> “Bread may not always nourish us; but it always does us good, it even takes stiffness out of our joints, and makes us supple and buoyant, when we knew not what ailed us, to recognize any generosity in man or Nature, to share any unmixed and heroic joy.”

३> “...or supper

I have some potatoe

And sometimes some bread

And then if it’s cold

I go right to bed....”

४> “Some men are excited by the smell of burning powder but I thought in my dream last night how much saner to be excited by the smell of new bread.”

शेवटचे चौथ्या क्रमांकाचे उदाहरण पहा...आपल्याला माहित आहे भुकेले असताना पोळीचा किंवा भाकरीचा तयार होतानाचा वास कसा वाटतो ते: ' excited by the smell of new bread'...

मला वाटतय दुर्गाबाईंना कदाचित तिसऱ्या क्रमांकाचे उदाहरण वाचून वाईट वाटले असेल: "if it’s cold/ I go right to bed"... आणि म्हणून 'ताजी गरम गरम भाकरी करून' वाढेन...म्हणजे थोरो उपाशी पोटी झोपी जाणार नाहीत!
 
दुर्गाबाईंनी  श्रीमती सुलोचना किती सुंदर भाकरी करताना दाखवलय, मधुकर पाठकांच्या 'प्रपंच' १९६१ मध्ये,  त्याबद्दल लिहल आहे...



सौजन्य : सध्याचे चित्रपटाचे कॉपीराईट होल्डर्स, युट्यूब, गोल्डमाईन्स एंटरटेनमेंट

सगळ्यांना 'वॉल्डन'चे सौन्दर्य दिसेल अस नाही ...


Artist: the late Charles Saxon (1920-1988), The New Yorker, October 5 1963
Posted by at 1 comment:
Subscribe to: Posts (Atom)