मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Sunday, August 26, 2018

बेसिल डी'ऑलिव्हिएरा महाराष्ट्र टाइम्स च्या पहिल्या आणि शेवटच्या पानांवर....Basil D’Oliveira in Maharashtra Times

Matthew Engel, The Guardian, August 23 2018:

“....D’Oliveira was born in South Africa, in the mixed-race “Cape Coloured” community, confined under the apartheid system of racial segregation to playing only on the rutted tracks of the ghettoes....
On 23 August 1968 Basil D’Oliveira scored 158 at the Oval against Australia, an innings that won the Test, drew the series and made him, so we thought, a certainty for the South Africa tour that winter. Four days later the panel met to choose the touring party. The names were announced on the radio next day. The alphabetical list went straight from Cowdrey to Edrich. It took D’Oliveira a moment to grasp what that meant. It was the lowest point of an astonishing journey.....
England did not play them again until 1994 and in the meantime the sporting boycott proved a major factor in throttling white rule....”

बेसिल डी'ऑलिव्हिएरा हे प्राथमिक शाळेतल्या मला १९६७पासून माहित होते- दोन कारणांसाठी:

१. त्यांचे डबल बॅरेल नाव:  नाव, वडिलांचे नाव, आडनाव नुकतच सांगायला शिकलेल्या, इंग्लिश न येत असलेल्या मला आडनाव दोन भागात असणे हे लक्षात राहण्यासारखे होते.
२. त्यांनी १९६७च्या भारताच्या इंग्लंड दौऱ्यात पहिल्याच कसोटी सामन्यात काढलेले शतक. त्याशिवाय १९६७साली ते विस्डेनचे वर्षाचे क्रिकेटर सुद्धा झाले होते.

ह्या सगळ्यामुळे मला वाटतय की टेस्ट क्रिकेट फॉलो करणाऱ्या भारतीयांना ते १९६७ साली अगदी परिचित झाले असावेत.

पण अजून जात, धर्म म्हणजे काय हे सुद्धा माहित नसलेल्या ८वर्षाच्या मला १९६८साली त्यांच्या संबंधाने जो त्यांच्या वर्णावरून जगभर गदारोळ झाला तो समजलाच नव्हता! तो वडिलांनी समजावून सांगायचा प्रयत्न केला. पण एक गोष्ट नक्की: त्यांचे नाव, महाराष्ट्र टाइम्स च्या पहिल्या आणि शेवटच्या पानांवर (त्याकाळात पेपर मध्ये खूप कमी पाने असत) त्यावर्षी आले.  (मला नक्की आठवत नाही पण त्यांचे नाव बहुदा मराठी मध्ये कधी कधी डॉलिव्हिएरा असे लिहिले जात असावे.)

त्यानंतर गेल्या पन्नास वर्षात क्रिकेट वरून राजकारणाच्या पुष्कळ बातम्या पहिल्या पानावर आल्या, पण माझ्या आयुष्यातील, इतिहासाला थोडीफार कलाटणी देणारी, क्रिकेट संबंधातील घटना फक्त बेसिल डी'ऑलिव्हिएरा प्रकरणाचीच. 

आणखी एक गोष्ट,  त्यावेळी जरी नीट समजली नसली तरी ब्रिटन बद्दल चांगल वाटाव अशी ही माझ्या आयुष्यातील पहिली गोष्ट होती. कसलाही स्वार्थ न पाहता, realpolitik दुर्लक्षून केवळ तत्वासाठी इंग्लंडने जगाचे राजकारण ढवळून टाकले होते. 



D’Oliveira, the Oval against Australia, 1968


Photograph: Keystone/Getty Images
Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)