मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Tuesday, March 21, 2023

पाण्याचे मद्य झाले...The Wedding Feast at Cana, 1562 by Paolo Veronese

 ना. गो. कालेलकर , 'भाषा आणि संस्कृती', १९६२-१९८२, पृष्ठ ४७:

"... ख्रिस्ताच्या शेवटच्या भोजन प्रसंगी पाण्याचे मद्य झाले अशी कथा आहे..."

विकिपीडिया मधील लास्टसपर (शेवटच्या भोजन प्रसंगी) च्या वेळी अशी कथा असल्याचा उल्लेख नाही. 

माझी एक पूर्वीची (जून १५, २०१०ची) पोस्ट पहा. कालेलकर सांगत आहेत ती कथा "Marriage at Cana" च्या वेळी घडली. येशूचा तो एक (पाण्याची वाईन करणे) सुरवातीचा चमत्कार होता. 


  The Wedding Feast at Cana (1562) by Paolo Veronese

ह्या चित्राची आजवरची कथा Plunder: Napoleon’s Theft of Veronese’s Feast by Cynthia Saltzman  ह्या पुस्तकात सांगितली आहे. त्याचे परीक्षण मी मार्च २०२१ मध्ये The American Scholar मध्ये वाचले.

Posted by at No comments:
Labels: , , ,
Subscribe to: Posts (Atom)