मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, June 03, 2019

सीमारेषा अस्पष्ट आहे, अंधूक आहे: व्हिस्टलर, व्हॅन गो , द ग गोडसे ....A Reality More Real Than Reality

"...Natural आणि supernatural यांतील सीमारेषा अस्पष्ट आहे, अंधूक आहे, असे जी. ए. कुलकर्णी यांना वाटत असे आणि या शोधात असताना त्यांनी अनेक अज्ञात लेखकांची पुस्तके केवळ कुतूहलाने नव्हे तर जबरदस्त ओढ वाटल्यामुळे वाचली होती..."
(पृष्ठ : सव्वीस, 'जी.एं.ची निवडक पत्रे: खंड १', १९९५)

(प्रा म. द. हातकणंगकलेकरांनी जी.ए.न वरती एक लेख लिहला होता, त्याचे शीर्षक : धारवाडचे धुके)

एप्रिल २०१९च्या दि न्यू यॉर्क रिव्ह्यू ऑफ बुक्स मधला Boyd Tonkin यांचा "From Writer to Painter: Van Gogh’s London Pilgrimage" लेख वाचायला सुरुवात  केली  आणि खालील चित्र समोर आले:

Vincent van Gogh, Starry Night, १८८८

 ... आणि हे चित्र पाहताच व्हिस्टलर आणि गोडसे आठवले... एकही शब्द वाचायच्या आधी... आणि मग हे वाचायला मिळाले आणि ते वाचून खूप आनंद झाला:
".... Van Gogh loved the mysterious cityscapes and moody weather of London, finding a “peculiar beauty” in its suburbs. The visionary qualities of the writers, painters, and engravers he discovered in the city helped to guide his eye and brush until his death, in 1890. They aided his pursuit of “a reality more real than reality,” as he’d put it to Theo, that he mastered in the sensual starbursts of his later paintings, such as Starry Night from 1888, with its firework-like explosions of light reflected as golden pillars in the dark waters of the Rhône at Arles. In the show, it sits alongside a Whistler Nocturne of the shadowy Thames. Van Gogh knew and admired Whistler’s Thames-side scenes. In the clear-skied Midi, clarity and outline would replace the swirling murk of polluted London. But even as Van Gogh’s latitudes changed, his attitudes persisted. In turn, successive generations of Van Gogh emulators and acolytes in Britain drew on his breakthroughs in color and form..."

मी लिहलेली जानेवारी ३० २०१७ ची पोस्ट पहा "गोडसेंचा गोंधळ : कुठाय चांदण्यातील मखमली नीलिमा?...James Abbott McNeill Whistler's Two Nocturnes"
 
 त्या पोस्ट मधील Nocturne च्या संबंधातील  माहिती पुन्हा लिहतो :

कै द ग गोडसेंनी व्हिस्टलर (James Abbott McNeill Whistler) १८३४-१९०३ वरती दोन अप्रतिम लेख लिहले आहेत. ते त्यांच्या 'नांगी असलेले फुलपाखरू', १९८९ पुस्तकाच्या सुरवातीलाच छापले आहेत.

गोडसे व्हिस्टलरांच्या व्यक्तिमत्वावर व कलेवर फार खुष  होते, हे आपल्याला पदोपदी जाणवते....

एका ठिकाणी (पृष्ठ ४०) गोडसे व्हिस्टलर लेखात लिहतात :


वरील वर्णन बऱ्याच प्रमाणात खालील चित्राला लागू आहे.

Nocturne in Blue and Gold: Old Battersea Bridge, १८७२- ७५
सौजन्य : विकिमीडिया कॉमनस 

  
Nocturne- Blue and Silver - Chelsea, १८७१

 सौजन्य : विकिपीडिया


Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)