मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Saturday, May 06, 2017

पाहावा तो पावच पाव भाजून घेत होता/ तापल्या तव्यावर...Karl Marx Will Soon be 200

 Today May 6 2017 is the beginning of 200th birth anniversary year of Karl Marx (1818-1883).
आजपासून कार्ल मार्क्स यांचा व्दिशताब्दी जयंती महोत्सव सुरु होतोय.
 

पुढच्या एका वर्षाला मार्क्स यांचा रंग या ब्लॉगला नक्कीच लागणार आहे कारण  जरी त्यांच्या 'जाळा'वरती  अनेक लोकांनी खूप वेगवेगळ्या प्रकारचे- बऱ्याच वेळा विषारी- पाव भाजून , दुसऱ्याला खाऊ घातले असले तरी तो काही मार्क्स यांचा दोष नाही. मला त्यांच्या सारख्या आदर्शवादी लोकांच्या आणि, त्याहून जास्त, त्यांच्या कुटुंबीयांच्या आयुष्याबाबत फार मोठे कुतूहल वाटत आले आहे.

John Gray:
"What Marx said about communism is wrong and dangerous. His analysis of capitalism, however, is on many points up-to-date. Marx recognized the revolutionary power of capitalist economies – they create wealth, richness, innovation. But they also create uncertainty, and they tend to destroy the middle class."

रा भा पाटणकर:
"... केवळ अनुभवाधिष्ठित ज्ञानावर विसंबायचे ठरविले तर असे लक्षात येते की, आपल्याला इंग्रज-भारतीय संबंधांच्या आर्थिक बाजूकडे विशेष लक्ष द्यायला हवे; म्हणून फुको किंवा सैद यांच्यापेक्षा मार्क्‍स हा जास्त चांगला मार्गदर्शक ठरण्याची शक्यता आहे..."

 जी ए कुलकर्णी:
 "...तेव्हा अखेर प्रत्येकाला जाता जाता स्वतःचेच 'तत्वज्ञान' बनवत जगण्याखेरीज काही मार्ग दिसत नाही., कारण धर्माचे मूळ स्वरूप सदैव वैयक्तिकच राहणार. Institutionalized religion म्हणजे एक fraud आहे, किंवा स्काऊट, रोटरी, लायन चळवळीपेक्षा तिला महत्व नाही. ज्यावेळी धर्मच अपुरा पडू लागला तेव्हा काही जणांना Marxism सारखे secular तत्वज्ञान समाधान देऊ शकले. पण त्याबाबतही मी अगदी असाध्य कोडगा ठरतो. त्याच्याइतके अनाकर्षक, वैराण, हमाली तत्वज्ञान मला कुठे आढळले नाही...मार्क्सवादी माणसाचे चित्र काढायचे झाल्यास ठोकळ्यावर ठोकळे ठेवलेली आकृती काढली की पुरे..." 
(पृष्ठ १७९, 'जी एंची निवडक पत्रे', खंड १, १९९५)


Peter Watson: 
“...Nationalism was catastrophic in many  ways, but it also had its positive side. This was nowhere more evident than in regard to the  great flowering of German intellectual life in the nineteenth century which, whether or not it was caused by unification of the country, and by the great feeling of nationalism that accompanied the unification, certainly occurred at exactly the same time.  Sigmund Freud, Max Planck, Ernst Mach, Hermann Helmholtz, Marx, Weber, Nietzsche, Ibsen, Strindberg, von Hofmannsthal, Rudolf Clausius, Wilhelm Rontgen, Eduard  von Hartmann, . . . all these were German or German-speaking...” 

The following brilliant poem by Sadanand Rege (सदानंद रेगे) sums up what happened to Marx and Marxism eventually...

"पाहावा तो पावच पाव भाजून घेत होता
 तापल्या तव्यावर..."



courtesy: the current copyright holders to the late Shri. Rege's work
Posted by at 1 comment:
Subscribe to: Posts (Atom)