मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Thursday, August 30, 2018

चिं वि जोशी, वाघिणीचे दूध प्यालेले शास्त्रीबुवा, आणि गृहकलह,...C V Joshi and Vishnushastri Chiplunkar


Anton Chekhov:

“Any idiot can face a crisis - it's day to day living that wears you out.”


गृहकलहांनी मोठमोठ्या सम्राटांपासून माहात्म्यांपर्यंत सर्वांना  नमवल आहे.

वाङ्मय शोभाचे संपादक केळकर आणि चिं वि जोशी या दोघांचे अभिनंदन यासाठी की त्यांनी हे पत्र वाङ्मय शोभाच्या जानेवारी १९५५च्या अंकात मोठ्या दिमागाने छापले आहे.

पत्र वाचून वाईट वाटले. पत्रानंतर शास्त्रीबुवा ४वर्षे सुद्धा जगले नाहीत. अवघ्या ३१व्या वर्षी ते वारले.

पण मी विष्णुशास्त्रींची इंग्लीश भाषा वाचून फार खूष झालो. १४० वर्षानंतर सुद्धा त्यांची भाषा जुनाट वाटत नाहीये. खरच वाघिणीचे दूध शास्त्रीबुवांनी पचवले होते.

त्यातील हे वाक्य पहा:
"... I could beard defiantly a thousand Kuntes and Chatfields before I could safely reply by one harsh word in a torrent of household invective..."

एवढ मन मोठ करण किती २७वर्षांच्या उच्च शिक्षित तरुणांना १९व्या शतकात जमत असेल, आज जमत?


 सौजन्य : चिं वि जोशींच्या साहित्याचे कॉपीराईट होल्डर्स, वाङ्मय शोभा, बुकगंगा.कॉम

Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)