मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Thursday, October 27, 2022

सिल्व्हिया प्लॅथ यांनी न लिहलेल पुस्तक ...Sylvia Plath@90

#SylviaPlath90
 
विलास सारंग:
"... एक प्रकारची प्रशांत आनंदमयता या कवितांवर पसरली आहे. वेदनेची जाणीव आहे, परंतु ती सुखाला, प्रसन्नतेला विझवू शकत नाही. आधुनिक कवितेत हे किती वेगळेपणाचे आहे, हे आज मला विशेषकरून जाणवत. येट्सच्या अखेरच्या कविता म्हणजे एक आकांत आहे. मिनिआपोलिसच्या पुलावरून उडी घेणाऱ्या जॉन बेरिमनच्या कविता पहा, किंवा गॅस चालू ठेवून आयुष्य संपवणाऱ्या सिल्व्हिया प्लॅथच्या कविता. सर्वत्र यातना, झगडा, आकांत..."
['विस्टन ह्यू ऑडन (१९०७-१९७३): एक  त्रोटक आठवण', 'सर्जनशोध आणि लिहिता लेखक', २००७]

"...It's violent. We're here on a visit,

With a goddam baby screaming off somewhere.
There's always a bloody baby in the air.
I'd call it a sunset, but
Whoever heard a sunset yowl like that ?
..."
('Stopped Dead', October 1962)

तर अशा या सिल्व्हिया प्लॅथ १९३२-१९६३ (Sylvia Plath)...violent, screaming, bloody, yowl...तुम्हाला सारंगांचा मुद्दा समजला !  त्या जवळ जवळ त्यांच सगळ प्रौढ-आयुष्य, आत्महत्या करेपर्यंत , क्लिनिकली डिप्रेसड होत्या. त्या नुसत्या आघाडीच्या कवयत्री नव्हत्या तर चित्रकार सुद्धा होत्या. खाली त्यांचे सुंदर सेल्फ पोर्ट्रेट पहा:



A War to End Wars, self-portrait, 26 February 1946

सौजन्य : Estate of Sylvia Plath/Mortimer Rare Book Collection, SmithCollege, Northampton, Massachusetts

तर अशा या प्लॅथबाई खालील कादंबरी लिहू शकतील का? अवघड आहे. म्हणून मग त्यांची अशी मजा केली 

 सौजन्य : Dangerous Minds on Facebook
मूळचे ते पुस्तक असे आहे :


Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)