Launched on Nov 29 2006, now 2,100+ posts...This bilingual blog - 'आन्याची फाटकी पासोडी' in Marathi- is largely a celebration of visual and/or comic ...तुकाराम: "ढेकणासी बाज गड,उतरचढ केवढी"...George Santayana: " Everything in nature is lyrical in its ideal essence, tragic in its fate, and comic in its existence"...William Hazlitt: "Pictures are scattered like stray gifts through the world; and while they remain, earth has yet a little gilding."
मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"
समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."
G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”
C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."
Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”
सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."
".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."
Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."
Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"
विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."
Friday, May 29, 2020
Rome Was Built In a Day, Most of Ajanta In Sixteen Years
Tuesday, May 26, 2020
Time Did NOT Run Out.....
Today I turned 60...luckily, because I created this post much earlier and I have survived!
Then, I had no clue that covid-19 was coming for us like tsunami.
So , today, I consider myself plain lucky and blessed by my mother to have still been able to stand in the higher portion of the clock.
Artist: Tom Toro, The New Yorker, February 2016
Monday, May 25, 2020
शिवाजीमहाराज आणि शेजवलकर...Tryambak Shankar Shejwalkar@125
दुर्गा भागवत:
"... शेजवलकर नावाचा पडेल, रडेल नि सडेल माणूस गेला आहे; पण शेजवलकर या नावाचा दुसरा एक गुणी संपादक नि शिवचरित्राचा साक्षेपी टिपणकार मात्र शिल्लक आहे- तो तसा राहीलही!"
(पृष्ठ १७८, 'आठवले तसे', १९९१- २०१४)
(पृष्ठ एकतीस, "त्र्यंबक शंकर शेजवलकर: निवडक लेखसंग्रह", संग्राहक: ह वि. मोटे , परिचय : गं दे खानोलकर, १९७७)
कृतज्ञता : शेजवलकर यांच्या साहित्याचे कॉपीराईट होल्डर्स
टीप :
व्रजन्ति ते मूढधियः पराभवं भवन्ति मायाविषु ये न मायिनः ।
प्रविश्य हि घ्नन्ति शठास्तथाविधानसंवृताङ्गान्निशिता इवेषवः ।। १.३० ।।
अर्थ: वे मूर्ख बुद्धि के लोग पराजित होते हैं जो (अपने) मायावी (शत्रु) लोगों के साथ मायावी नहीं बनते, क्योंकि दुष्ट लोग उस प्रकार के सीधे-सादे निष्कपट लोगो में, उघाड़े हुए अंगों में तीक्ष्ण बाणों की भांति प्रवेश करके उनका विनाश कर देते हैं ।
( भारवि कृत किरातार्जुनीय महाकाव्य )
Saturday, May 23, 2020
रेम्ब्रँट आणि जीए....The Anatomy Lesson During Pandemic
(तारीख २८ जुलै १९७८, पृष्ठ ४१-४२, ' जी. ए.ची निवडक पत्रे : खंड १", १९९५
पहिली गोष्ट चित्राचे नाव "The Anatomy Lesson of Dr. Nicolaes Tulp" असे आहे. चित्र १६३२ सालचे आहे.
(https://en.wikipedia.org/…/The_Anatomy_Lesson_of_Dr._Nicola…)
In the work, Dr. Nicolaes Tulp is pictured explaining the musculature of the arm (The muscular system of an organism) to medical professionals.
म्हणजे हे डॉक्टर लोकांचे पेंटिंग आहे. २०२० सालच्या मे महिन्यात ह्या पेक्षा चांगले चित्र कोणते असू शकते?
दुसरी गोष्ट म्हणजे जीएंची चित्रकलेवरची कमांड पहा: brush strokes , प्रत्येक ब्रश स्ट्रोक म्हणजे एक स्वतंत्र पैंटिंग वगैरे... शिवाय levels , masses and colours याचा चित्रकलेच्या दृष्टीने अभ्यास...
रेम्ब्रांट कधी जीएंना भेटले असते तर कितीवेळ दोघे बोलत राहिली असती कोणास ठाऊक आणि दोघांचा पत्रव्यवहार असता, तर एक खंड त्याचाच झाला असता.
.....म्हणून जीए हे मराठीला मिळालेले एक अद्वितीय असे टॅलेंट होते.....
ह्या चित्राचे महत्व रेम्ब्रँट यांच्या आयुष्यात काय होते ते वाचा:
"... The Anatomy Lesson was the picture that gave Rembrandt his opportunity, and proclaimed his preeminence among the painters in Amsterdam. It was the custom in those days for corporations, civic bodies, and associations of various kinds, to commemorate their period of office by commissioning portrait groups which should hand down their worthy faces to posterity. The desire of the less prominent members of the associations thus painted was that each head should be a likeness, plainly recognisable, - that one burgher should not be treated with more importance than another. This desire for present and posthumous commemoration extended to medical circles. Portraits and portrait groups of famous physicians and surgeons were painted and hung in the theatres where they lectured or operated. Dr. Tulp, an eminent surgeon of the day, commissioned Rembrandt to represent him performing an operation, proposing to present the picture to the Surgeons’ Guild in memory of his professorship. The grave, realistic picture called The Anatomy Lesson, now hanging at the Hague Museum, was the result. The corpse lies upon the dissecting table; before it stands Dr. Tulp, wearing a broad-brimmed hat; around him are grouped seven elderly students. Some are absorbed by the operation, others gaze thoughtfully at the professor, or at the spectator. Dr. Tulp indicates with his forceps one of the tendons of the subject’s left arm, and appears to be addressing the students, or practitioners, for these seven bearded men have long passed the age of studentship. This picture made Rembrandt’s reputation. He was but twenty-six; the world seemed to be at his feet; in the two following years he painted forty portraits...."
('Rembrandt' by Mortimer Menpes, १९०५)
Wednesday, May 20, 2020
Mac Conner's Art
illustration for short story "Let’s Take A Trip Up the Nile", 1950 for "This Week"
Sunday, May 17, 2020
डोळे हे जुलमि गडे, रोखुनि मज एकदातरी पहा....Making an Eye Contact
बा सी मर्ढेकर, १९५९:
"डोळे हे फिल्मि गडे, खोकुनि मज पाहुं नका !
काढूं मी दळणा कशि , निवडुं सख्या , आणि मका !"
Artist: Drew Dernavich,The New Yorker, November 2015
Thursday, May 14, 2020
The Majority of Modern books are Merely Wavering Reflections of the Present...कारण काफ्कांनी पण तेच सांगितल
एकतर मी त्यांच्या दर्जाबद्दल कायमच साशंक राहिलो आहे आणि जास्त महत्वाचे म्हणजे जुनी पुस्तके वाचून अजून संपलीच नाहीयत.
जी. ए. कुलकर्णी लिहतात:
"...आता शिवलीलामृतांचच उदाहरण घे. त्या कथा मी फार आवडीनं वाचे. काही वेळा तर पुढं वाचवू नये असा माझा गळा भरून येत असे. आणि ते शब्द तरी किती माहेर घरगुतीपणान येतात, माहीत आहे? बोटांतून रांगोळी झरझर पडत जावी, अगर गाईला पान्हा फुटावा तसे कथांना शब्द येत जातात..."
(पृष्ठ २१५, 'घर', 'पिंगळावेळ', १९७७)
आता शिवलीलामृत वाचल्याशिवाय हे काय समजणार मला?
पहा फ्रान्झ काफ्का काय म्हणतात या विषयाबद्दल: