मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, April 24, 2019

डोस्टोव्हस्कीची भुते आणि एडवर्ड मंच आणि जी. ए. ....The Screams of Dostoevsky, Munch and GA


".... त्यांनी आपल्या पत्रांमधून शेक्सपिअरच्या शोकांतिका, डोस्टोव्हस्कीच्या Crime and Punishment आणि Brothers Karamazov या कादंबऱ्या आणि व्यासांचे महाभारत यांच्यासंबंधी लिहिताना या थोर लेखकांचा प्रचंड आवाका , मानवी जीवनात उलथापालथ करणाऱ्या situations चे त्यांनी केलेले वास्तव आणि भेदक चित्रण , नियतीच्या अस्तित्वाची त्यांना असलेली जाणीव आणि भीषण परिस्थितीत पराभूत होत असतानाही मनाने मोडून न पडणाऱ्या त्यांना असणारी अस्था (concern) - यामुळेच त्यांचे साहित्य श्रेष्ठ झाले , असे मनोमन वाटत असल्यासारखे लिहिले आहे...."
(पृष्ठ: चोवीस- पंचवीस, 'जी.एं.ची निवडक पत्रे: खंड १', १९९५)

The director of the Tretyakov Gallery, Zelfira Tregulova, noted that Munch essentially did for art what Dostoevsky did for literature: “He turned the human soul inside out and peered into the abyss and the vortex of passions that rip people apart, revealing the complexity of human nature.”
(Alexandra Guzeva , ‘How Dostoevsky influenced Edvard Munch’)

वरील दोन परिच्छेदात किती साम्य आहे ते पहा , म्हणजे जी. ए सुद्धा एडवर्ड मंच सारखे डोस्टोव्हस्कीचे कसे विद्यार्थी होते ते आपल्याला समजते. 

आता वरील लेखातील हा एक परिच्छेद पहा :

"Munch and Dostoevsky shared an artistic weakness for sick, poverty-stricken wenches. Another of Munch’s most famous paintings, The Sick Child, which prompted a hail of indignation from critics for its “incompleteness,” was a reflection of the artist’s grief over the death of his beloved sister from tuberculosis.

“I am not entirely sure why I became attached to her, perhaps because she was always ill... If she had been lame or hunchbacked as well, I think I would have loved her even more...” says Raskolnikov in Crime and Punishment."

आठवा जी.एंच्या कथेतील आजारी, गरीब माणसे (sick, poverty-stricken) आणि अत्यंत हृदयद्रावक असा त्यांच्या अनेक प्रियजनांचा (the death of his beloved) मृत्यू... 

National Gallery of Norway, Sputnik

ह्या चित्रातील गृहस्थ कोण?
Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)