मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Saturday, October 21, 2017

नाथमाधवांच्या वीरधवलची ललितप्रभा...Bhaiyyasaheb Omkar

कॉमिकसच्या घराण्याचा पण वेगळा असा Graphic Novel हा genre मराठी मध्ये जवळजवळ नाहीच. 'अमर चित्र कथा'ची पुस्तक पहिल्यांदा इंग्लिश किंवा हिंदीत तयार होतात आणि नंतर मराठीत येतात. अर्थात अ.चि.क काही ठराविक गोष्टी (प्रामुख्याने पौराणिक, ऐतिहासिक, चरित्र) सांगण्यासाठीच तयार होत.

जर graphic novel हा प्रकार त्याच्या पूर्ण ताकतीसह मराठीत कोण रुळवू शकल असत असा विचार केला तर एक नाव प्रामुख्याने डोळ्यासमोर येत ते म्हणजे: भैय्यासाहेब ओंकार. (ओंकार या ब्लॉग वर पूर्वी येवून गेलेत. प्रामुख्याने इथे आणि इथे.)

नाथमाधवांचा वीरधवल, १९१३ मला आवडले भैय्यासाहेब ओंकारांमुळे, एच. जी. वेल्स यांचे 'टाईम मशीन' पहिल्यांदा वाचले त्यांच्यामुळेच.

पूर्वी लिहल्याप्रमाणे:
" I never read Virdhawal as a kid (8-10 years old) in the form of a 'words' novel but fell in love with it reading serialization of it done in the form of a graphic novel by the late Mr. Bhaiyyasaheb Omkar  for a weekend edition of a Marathi daily or a weekly. (Although I still recall many of the artist's pictures vividly, I forget the name of the publication, probably Kesari केसरी ).

 I never took clippings of them but I kept reading the issue for days. I also remember missing a couple of issues from the series, silently blaming my father for that and hurting badly for the miss.

I also remember his serialization of graphic novel of Marathi translation of H G Wells's 'The Time Machine'.

I remain grateful to the late artists- Pitale, Wells, and more than them, Omkar-  for lighting up my childhood.

I liked Omkar's art much more than that of Amar Chitra Katha (ACK) and Chandoba (चांदोबा). For a few years, he was my most favorite artist."

भैय्यासाहेबांच्या चित्रांवर आधारित काही पुस्तके, त्यांच्या graphic novels - मला अलीकडेच मिळाली. त्यात 'वीरधवल' मात्र मिळाले नाही.

  सौजन्य :  श्री. ओंकारांच्या  कार्याचे कॉपीराईट होल्डर्स

वीरधवल मधल्या नायिकेचे ललितप्रभेचे वर्णन नाथमाधव कसे करतात ते पहा:
 "... गळ्यात घातलेल्या नवरत्नहाराचे किरण तिच्या विशाल वक्षःस्थली चोहोकडे पसरले होते...."


भैय्यासाहेबांनी काढलेली ललितप्रभा आज माझ्याकडे नाही.

खालील, भैय्यासाहेबांनी काढलेले, वाङ्मयशोभा एप्रिल १९५२चे मुखपृष्ठ पाहून हे सगळे आठवले. ही सुंदरी आधुनिक ललितप्रभा तर नव्हे?

 सौजन्य :  श्री. ओंकारांच्या  कार्याचे कॉपीराईट होल्डर्स, वाङ्मय शोभा,  बुकगंगा.कॉम
Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)