Launched on Nov 29 2006, now 2,100+ posts...This bilingual blog - 'आन्याची फाटकी पासोडी' in Marathi- is largely a celebration of visual and/or comic ...तुकाराम: "ढेकणासी बाज गड,उतरचढ केवढी"...George Santayana: " Everything in nature is lyrical in its ideal essence, tragic in its fate, and comic in its existence"...William Hazlitt: "Pictures are scattered like stray gifts through the world; and while they remain, earth has yet a little gilding."
मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"
समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."
G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”
C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."
Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”
सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."
".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."
Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."
Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"
विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."
Saturday, December 31, 2016
Thursday, December 29, 2016
फेसबुकावरील स्मारके ....Memorials on Facebook
Here I have listed FB pages in alphabetic order. (Please note that my father: Gopal Dutt Kulkarni and Vasant Sarwate are very much alive!)
p.s. After I had completed writing the post, Sarwate died on December 24 2016.
Sunday, December 25, 2016
Don't Mixup Christmas With New Year's Eve...A Letter to Three Wives
In the first picture above, L to R,
Connie Gilchrist as Mrs. Ruby Finney,
Barbara Lawrence as Georgiana "Babe" Finney,
ever so dependable Thelma Ritter as Sadi and
super gorgeous Linda Darnell as Lora Mae Hollingsway.
Wednesday, December 21, 2016
She Never Made Jam...Ava Gardner
Ava Gardner:
courtesy: respective copyright owners of the images
Saturday, December 17, 2016
(पन्नास वर्षांपूर्वी एक फार महान ) विदूषक आटोपला...Buster Keaton Died 50 Years Ago
सदानंद रेगे:
"सकाळी सकाळीच
हसण्याचा आवाज आला
तेव्हाच मी ओळखलं-
वरच्या मजल्यावरचा
विदूषक आटोपला.
प्रेतयात्रा व्यवस्थित
तडक थेट बिनबोभाट
हसत हसत.
त्याच्या अश्रू-अश्रूची
राख झाली
अन आमच्या कवट्या फ़ुटल्या
तरी त्याचं हसू
काही केल्या फुटेना.
विदूषकाने जाताना
हसू मागे ठेवून जावं,
हे त्याला कधी
कळलंच नाही."
Artist: Joseph Farris, The New Yorker, May 12 1980
Thursday, December 15, 2016
येकाच्या लाळा गळाल्या...ते नागवींच लोळों लागलीं...Samarth Ramdas, Homer Simpson and Us
"येक हात हालविती। येक पाय हालविती।
येक दांत खाती। कर्कराटें॥
येकांचीं वस्त्रें निघोनि गेलीं। ते नागवींच लोळों लागलीं।
येकांचीं मुंडासीं गडबडलीं। चहुंकडे॥
येक निजेलीं अव्यावेस्तें। येक दिसती जैसीं प्रेते।
दांत पसरुनी जैसीं भूतें। वाईट दिसती॥"...
‘येक हाका मारूं लागले। येक बोंबलित उठिले।
येक वचकोन राहिले। आपुले ठाईं॥
येक क्षणक्षणा खुरडती। येक डोई खाजविती।
येक कढों लागती। सावकास॥
येकाच्या लाळा गळाल्या। येकाच्या पिका सांडल्या।
येकीं लघुशंका केल्या। सावकास॥
येक राउत सोडिती। येक कर्पट ढेंकर देती।
येक खांकरुनी थुंकिती। भलतीकडे॥
येक हागती येक वोकिती। येक खोंकिती येक सिंकिती।
येक ते पाणी मागती। निदसुऱ्या स्वरें॥’
(सौजन्य: समर्थ साधक)
आता 'येकाच्या लाळा गळाल्या', 'येकांचीं वस्त्रें निघोनि गेलीं। ते नागवींच लोळों लागलीं।' 'दांत पसरुनी जैसीं भूतें।'.... वगैरे माझ्या किंवा होमर सिम्पसन यांच्या बाबतीत खरे असेल....
courtesy: 20th Television and creators and developers of "The Simpsons"
... पण झोपणे काहीवेळा सुंदरही दिसू शकते...
Sunday, December 11, 2016
Conrad मला फार श्रेष्ठ लेखक वाटतो. कारण त्याचे कथानक एक metaphor असतो...29 Years After GA
आज डिसेंबर ११ २०१६, जी ए कुलकर्णींची २९वी पुण्यतिथी आणि डिसेंबर ३ २०१६ हा कॉनराडांचा १५९वा जन्मदिन होता.
Joseph Conrad, ‘The Secret Agent’:
जी ए कुलकर्णी, मे १७ १९८०:
"...Conrad किंवा Hardy सारखे लेखक नव्या नगाऱ्याच्या आवाजात फार दुर्लक्षित झाले आहेत. विशेषतः Conrad मला फार श्रेष्ठ लेखक वाटतो. कारण त्याचे कथानक एक metaphor असतो, तर विषय जीवनातील साक्षात्कार किंवा भ्रमनिरास किंवा anguish चे असतात..."
(पृष्ठ: १९४, 'जी.एं.ची निवडक पत्रे: खंड १', १९९५)
जीएंना जोसेफ कॉनरॅड अतिशय आवडत. त्यांच्या पत्रात तर ते अतिशय आदराने येतातच आणि त्यांच्या साहित्य प्रकृतीला पण कॉनरॅड जवळचे होते.
खालील दोन अवतरणे वाचा कॉनरॅडांची..."fatality governing this man-inhabited world",,,आहे ना जीएंची नाममुद्रा?
शिवाय त्यांनी एक विद्यार्थी म्हणून कॉनरॅडांच्या पुस्तकांचा अभ्यास केला असेल आणि काही पुस्तके शिक्षक म्हणून कदाचित शिकवली पण असतील- उदा. Lord Jim (1900), Heart of Darkness (1899), Nostromo (1904)....
अलीकडे जुलै २०१६ मध्ये दी सिक्रेट एजन्ट पुन्हा एकदा, चौथ्यांदा, बीबीसीने, छोट्या पडद्यावर आणले.
Tom Reiss, The New York Times, September 11 2005:
जीएंनी जोसेफ कॉनरॅडांचे 'दी सिक्रेट एजन्ट', १९०७ किंवा दुसरे कोणतेही पुस्तक का अनुवादले नाही?
जीए डिसेंबर १९८७ मध्ये वारले. अमेरिकेत तो जरी सप्टेंबर २००१ मध्ये मोठ्या प्रमाणात पोचला असला तरी, आतंकवाद भारतामध्ये केंव्हाच स्थिरावला होता. पंजाब त्यामुळे पूर्णपणे ढवळून निघाला होता: १९८४-१९९५. (मला आठवतय ज्यावेळी आम्ही १९८९ साली आसामला पहिल्यांदा गेलो त्यावेळी आजच्या इतकीच कडक सेक्युरिटी कलकत्ता एअरपोर्टवरती होती.)
भारताच्या पंतप्रधानाची हत्या होऊन जीए जाईपर्यंत तीन वर्षे झाली होती. जीएंना कधी या दरम्यान 'दी सिक्रेट एजन्ट' आठवले नाही? का त्यांना निवांतपणा आणि प्रकृतिस्वास्थ्य, जे एका लेखकाला लागते, ते त्याकाळात कधी लाभलेच नाही?
जी एंनी कॉनरॅड रिखटर यांच्या पाच पुस्तकांचा अनुवाद केला पण त्यांच्या दुसऱ्या (जास्त?) आवडत्या कॉनरॅडच्या एकही पुस्तकाचा अनुवाद त्यांनी केला नाही हि मोठी खेदाची गोष्ट आहे.
मराठी लेखकांनी- अगदी सदानंद रेगे आणि विलास सारंगांनी सुद्धा- जोसेफ कॉनरॅडना दुर्लक्षिले आहे...का? याचे उत्तर जॉन ग्रेंच्या खालच्या अवतरणात तर नाही?
"...Conrad published The Secret Agent in 1907. Although he experimented boldly with literary techniques, he was essentially a 19th-century writer. He took his subject matter from the anxieties of his time - the ambiguities of progress and civilisation, the sense of the blind drift of history that preceded the First World War and the break-up of personal identity that comes with loss of faith in the future. For much of the past hundred years, these seemed dated themes, with little bearing on the great political transformations that preoccupied novelists such as George Orwell and Arthur Koestler. Whatever horrors they chronicled, Orwell and Koestler never gave up the hope that humankind could have a better future. It did not occur to them that history might be cyclical, not progressive, with the struggles of earlier eras returning and being played out against a background of increased scientific knowledge and technological power. For all their dystopian forebodings, neither anticipated the 21st-century reality, in which ethnic and religious wars have supplanted secular ideological conflicts, terror has returned to the most advanced societies and empire is being reinvented...."
('Gray's Anatomy: Selected Writings', 2009)
मराठी लेखक सुद्धा ऑरवेल आणि केस्ट्लर यांच्या प्रमाणे 'प्रगती'च्या ट्रॅप मध्ये तर अडकले नाहीत?
"Whatever horrors they chronicled, Orwell and Koestler never gave up the hope that humankind could have a better future. It did not occur to them that history might be cyclical, not progressive, with the struggles of earlier eras returning and being played out against a background of increased scientific knowledge and technological power."
माझ्यामते त्याचे उत्तर २०व्या शतकातील बहुतेक मराठी लेखकांच्या बाबतीत 'हो' असे आहे. पण जीए त्यात नाहीत. त्यांना दी सिक्रेट एजन्ट चा अनुवाद करायला अनेक कारणांमुळे जमले नाही एवढेच मी गृहीत धरतो.