मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Friday, September 11, 2020

रेखाचित्रकार विनोबा...Vinoba Bhave@125

#ज्ञानोबा_ते_विनोबा  #VinobaBhave125  

 
आज सप्टेंबर ११ २०२०, विनोबा भावे यांची १२५वी  जयंती आहे. 

ह्या ब्लॉगवर कित्येक पोस्ट मध्ये विनोबा आहेत ,  

त्याची कारणे दोन आहेत - माझ्या वडलांनी सतत केलेले विनोबांचे, त्यांच्या साहित्याचे कौतुक आणि राम  शेवाळकर संपादित 'विनोबा सारस्वत' हे पुस्तक.

हे पुस्तक जसे  मला मिळाले तसा  मी विनोबांच्या साहित्याचा, त्यांच्या विद्ववत्तेचा आणि त्यांच्या मराठीचा फार मोठा फॅन झालो.

भारतीय संस्कृतीबद्दल मला सर्वात जास्त कोणी शिकवले असेल तर माझ्या आईने आणि विनोबांनी. 



आणखी एक इंटरेस्टिंग गोष्ट म्हणजे विनोबांनी अत्यंत क्लिष्ट विषयवार केलेली रेखाटने.

त्यातील काही आपल्याला त्यांच्या 'विष्णुसहस्रनाम : (चिंतन- विवारणासह)', (माझ्याकडची आवृत्ती २००५) या पुस्तकात मुखपृष्ठापासून पुढे बघायला मिळतात.

जशी सदानंद रेगे आणि चिं वि जोशी यांची कार्टून्स पाहून सुखद धक्का बसला तसेच विनोबांची चित्रे बघून वाटले.

पण आश्चर्य वाटले नाही. गणितात रुची आणि प्रावीण्य असणाऱ्या माणसाला काही ऍबस्ट्रॅक्ट गोष्टी समजावण्यासाठी चित्रात घाल्याव्याशा वाटणे साहजिक आहे.

त्या चित्रांपैकी दोन 'सोपी' चित्रे सोबत देत आहे.



Posted by at
Labels: , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)