मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Sunday, June 06, 2021

भारतीय लोककथांची एक महत्वाची दूत ...Folk Literature Recommended by Durgabai Bhagwat

 दुर्गाबाई भागवत जानेवारी १९६३ मध्ये लिहतात : 

"... भारतीय लोककथांच्या पहिल्या पाच संग्रहातले हे एक पुस्तक आहे.  मेरी फ्रियरचे Old Deccan Days, मेव्ह स्टोक्सचे Indian Fairy Tales, नटेश शास्त्री यांचे South Indian Tales, लाल बिहारी डे यांचे Tales of the Bengal, आणि फ्लोरा स्टीलचे Tales of the Punjab ही ती पाच पुस्तके. 

लोकसाहित्याच्या अभ्यासकाला या पाची संग्रहांची माहिती असणे आवश्यक आहे एवढेच नव्हे, तर ते संग्रहही जवळ असणे अगत्याचे आहे..." ('भारतीय लोककथांची एक अग्रदूत : फ्लोरा ऍनी स्टील', भावसंचित, २०१५)

ही १८६८ ते १८९४ च्या दरम्यान प्रसिद्ध झालेली पाचही पुस्तके  प्रोजेक्ट गुटेनबर्ग ह्या वेबसाइट वर उपलब्ध आहेत. (इतरत्रही उपलब्ध आहेत.)

 Tales of the Punjab told by the people, 1894 by Flora Annie Webster Steel

Old Deccan Days; or, Hindoo Fairy Legends Current in Southern India, 1868 by Mary Frere

Indian Fairy Tales, 1879 by Maive Stokes

Tales of the Sun; or, Folklore of Southern India, 1890 by Lucas Cleeve & Pandit Natesa Sastri

Folk-Tales of Bengal (1883, illustrations by Warwick Goble dated 1912) by Lal Behari Day


  artist: Warwick Goble for Folk-Tales of Bengal by Lal Behari Day

Posted by at
Labels: , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)