मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, April 17, 2019

साहित्यातील एक नायक जो त्याच्या जन्मदात्या पुस्तकापासून हळूहळू वेगळा होत गेलाय....GA, Nabokov and Don Quixote

 जी. ए. कुलकर्णी:
"... मी ज्यावेळी माझ्या शौर्याने दलितांचे रक्षण , सौंदर्याचे पूजन व सदाचाराचे आचरण करण्यासाठी माझ्या खेड्यातून बाहेर पडलो , त्यावेळी माझ्यात हीच मनःशांती होती आणि मी तर ठिकठिकाणी वेडा ठरलो !..."
(पृष्ठ २२६, 'यात्रिक', 'पिंगळावेळ', १९७७
 
Vladimir Nabokov, ‘Lectures on Don Quixote‘, 1984:
“We are confronted by an interesting phenomenon: a literary hero losing gradually contact with the book that bore him; leaving his fatherland, leaving his creator’s desk and roaming space after roaming Spain. In result, Don Quixote is greater today than he was in Cervantes’s womb. He has ridden for three hundred and fifty years through the jungles and tundras of human thought—and he has gained in vitality and stature. We do not laugh at him any longer. His blazon is pity, his banner is beauty. He stands for everything that is gentle, forlorn, pure, unselfish, and gallant. The parody has become a paragon.”

याचा मी केलेला अनुवाद :
"आपल्या पुढयात येती एक इंटरेस्टिंग कल्पना: साहित्यातील एक नायक जो त्याच्या जन्मदात्या पुस्तकापासून हळूहळू वेगळा होत गेलाय; त्याची पितृभूमी सोडून, त्याच्या निर्मात्याचे टेबल सोडून आणि फिरतोय अवकाशात, स्पेन फिरून झाल्यावर. त्याचा परिणाम असा की आज डॉन क्विकसोट (कीहोटे) सर्वांटिस यांच्या गर्भातून आला त्यापेक्षा मोठा आहे. गेले साडेतीनशे वर्षे तो मानवाच्या विचाराच्या जंगलातून, टुंड्रा प्रदेशांतून रपेट करतोय - आणि त्याचा जोम आणि उंची वाढली आहे. आपण त्याला आता हसत नाही. त्याच्या अंगरख्यावरचे सुचिन्ह आहे करुणा, त्याचा झेंडा आहे सौन्दर्य. जे जे सभ्य, परित्यक्त, निर्मळ , निःस्वार्थी, आणि स्त्रीदाक्षिण्यवादी आहे त्यासाठी तो उभा आहे. विडंबन एक उत्कृष्ठ वस्तू बनली आहे."

म्हणून जी ए  नाबाकोव्ह यांच्या सारखे डॉन कडे वळले आणि  हे  अविस्मरणीय वाक्य लिहले : ".... दलितांचे रक्षण, सौंदर्याचे पूजन व सदाचाराचे आचरण..."

... चांगला माणूस कसा असावा हे यापेक्षा चांगल्या शब्दात मांडताच येणार नाही....


Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)