मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, March 20, 2019

मराठीतील एक मोठा कवी पब्लिक डोमेन मध्ये आला....So What!

जानेवारी २ २०१९ रोजी, मी गार्डियन मध्ये 'The drought is over': mass US copyright expiry brings floodof works into public domain' या नावाचा लेख वाचला. केवढी excitement आहे त्या लेखात:

"... “The public domain has been frozen in time for 20 years, and we’re reaching the 20-year thaw,” the center’s director Jennifer Jenkins told the Smithsonian. The magazine predicted that the release’s impact on culture and creativity could be huge, because “we have never seen such a mass entry into the public domain in the digital age”. Brewster Kahle, founder of the Internet Archive, told the Smithsonian: “We have shortchanged a generation. The 20th century is largely missing from the internet.”
The expiration means anyone can publish an edition, to take one example, of Agatha Christie’s The Murder on the Links. That novel, alongside thousands of other books, will become part of the repository of texts on sites such as the Internet Archive and Google Books. Writers will be able to use it as inspiration, creating new works or sequels based on it. Students will be able to quote freely from it; theatre producers will be able to adapt it.
“We can’t predict what uses people are going to make of the work we make available,” Mike Furlough, executive director of HathiTrust, told the magazine. “And that’s what makes it so exciting.”..."


बा सी मर्ढेकर आज २० मार्चला ६३वर्षांपूर्वी, १९५६ साली,  वारले.

Copyright law of India प्रमाणे त्यांच्या साहित्यावरील copyright , माझ्या हिशेबाने, जानेवारी १ २०१७ ला संपला ("lifetime of the author + sixty years from the beginning of the calendar year next following the year in which the author dies" )

तसे असून सुद्धा गेल्या २६ महिन्यात, मी अजून एकही मर्ढेकरांच्या कवितेचे मुद्रण (मौज सोडून) कोणी केल्याचे पाहिले नाही.. त्यांच्या कादंबऱ्यांचे , समीक्षेचे , नाटिकांचे तर सोडाच... 

मराठीतील एक मोठा कवी पब्लिक डोमेन  मध्ये आला ही गोष्ट महत्वाची आहे असे कुणाला वाटल्याचे दिसत नाही.

आता कोणीतरी विलास सारंगांनी केलेला त्यांच्या अनेक कवितांचा इंग्लिश मधील अनुवाद प्रसिद्ध केला पाहिजे

ते असो , पण मर्ढेकर मात्र आता, ज्या पब्लिक डोमेन वर्गात तुकारामाचा नंबर फार मोठ्या फरकाने (साहित्यिक गुणवत्ता) पहिला आहे, अशा वर्गात, मागच्या बाकावर का असेना, जाऊन बसले!

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)