मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Wednesday, December 11, 2024

C. P. Cavafy, Aboard the Ship...जी. ए. कुलकर्णी, दीनानाथ दलाल, पाणी, बोट, नावाडी, भारून टाकणारी दुपार... सगळे जुने...वेळ चुकवून पुढे आलेले

 

जीएंनी त्यांच्या उत्तर हिंदुस्थानातील प्रवासाबद्दल जयवंत दळवींना एप्रिल ६ १९७४ रोजी एका पत्रात कळविले (पृष्ठ १४०-१४१, 'प्रिय जी. ए.: स. न. वि. वि.', १९९४) ....
 
जीएंनी केलेल्या त्या गंगा-यमुना संगमाचे लहानसे वर्णन मला झपुर्झा स्थितीत नेवून सोडते. त्यात त्यांच्या होडीचा अबोल नावाडी सुद्धा महत्वाची भूमिका पार पाडतो ...

आज मी माझे अत्यंत आवडते कवी सी पी कवाफी (C. P. Cavafy, Greek) यांची एक अप्रतिम कविता वाचली ... 
 
=====Aboard the Ship=====
 
It certainly resembles him, this small
pencil likeness of him.
Quickly done, on the deck of the ship:
an enchanting afternoon.
The Ionian Sea all around us.
It resembles him. Still, I remember him as handsomer.
To the point of illness: that’s how sensitive he was,
and it illumined his expression.
Handsomer, he seems to me,
now that my soul recalls him, out of Time.
Out of Time. All these things, they’re very old—
the sketch, and the ship, and the afternoon.
[1919; 1919]
 
... आणि ती वाचल्यावर दलालांचे तितकेच सुंदर चित्र आठवले ...
 
अनंत काणेकर आणि दीनानाथ दलाल यांनी उत्तर आणि दक्षिण भारतात प्रवास करून दोन पुस्तके प्रकाशित केली ... त्यातील दलालांचे एक स्केच
 
पाणी, बोट, नावाडी, भारून टाकणारी दुपार... सगळे जुने...वेळ चुकवून पुढे आलेले...खुणावते आहे ...
 
कृतज्ञता : कवाफी यांचे अनुवादक Daniel Mendelsohn आणि दलाल यांच्या कलाकार्याचे कॉपीराईट होल्डर्स
 
 

Posted by at
Labels: , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)