मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, October 21, 2024

दुसरे महायुद्ध १९७०च्या दशकात आमच्या डोळ्यादेखत जिवंत होते!...Two Bicycles from WWII

"...In conclusion, to assess the contribution made by cyclist units, one only needs to look among the graves in the British Commonwealth War Grave Commission cemeteries from the First World War to see the headstones of the men who served with units such as the British Army Cyclist Corps, or the names on the memorials to those with no-known-grave such as Tyne Cot in Belgium. Cyclist units are also included on Divisional memorials, such as that to the British army’s 14th Light Division at Hill 60 near Zillebeke, and that to the cyclists of the Belgian army near Haelen.

...They have been used by standing national armies, insurgents, resistance groups and all manner of other organizations in time of war. After all this time, there is no reason to believe bicycles should not continue to be used by armies in the future. To have lasted for as long as they have, there must have been much wisdom in their use."

मिरजेला आम्ही एकाच घरात १९६१- १९८४ राहिलो. तो भाग त्या काळात खूप बदलला असे म्हणता येणार नाही, आम्हीच खूप बदललो.... 

पण काही बदल जन्म, मृत्यू,लग्ने, बदल्या, घरांचे नूतनीकरण यांमुळे होत राहिले... 

असाच एक बदल म्हणजे आमच्या समोरच्या वाड्यात, १९७०च्या दशकात काही बदल होऊन, तिथे समोरच्या बाजूला, आमच्या घरासमोर एक दुकान तयार करण्यात आले आणि ते चालवायला एक दिवस नाना (पत्नी नव्हती) आणि त्यांची दोन अविवाहित मुलगे आले. ते सगळे राहायला नंतर त्या वाड्यातच होते. 

त्यांच्या आणि आमच्या संबंधात काही कडू गॊड आठवणी आहेत पण त्या आत्ता येथे लिहित नाही. 

लिहणार आहे ते: त्यांच्या बरोबर आलेल्या दोन विचित्र दिसणाऱ्या, बुटक्या , जुनाट पण तगड्या  सायकली. आमच्या सायकलीसमोर तर त्या खूपच विचित्र दिसत असत.  ते तिघे त्या सायकलींना दुसऱ्या महायुद्धात वापरलेल्या सायकली म्हणत असत. त्या त्यांनी विकत घेतल्या असाव्यात. 

पहिले अनेक महिने  (जो पर्यंत ते राहायला दुकानाच्या मागेच आले नव्हते तो पर्यंत) ते त्या सायकली बऱ्याच वेळा वापरत असत. नंतर त्यांचा वापर कमी झाला, त्या वाड्याच्या बाहेरच्या दरवाज्याला टेकवून उभ्या असत, शेवट त्या बहुतेक भंगारात गेल्या. त्या चालवावेसे मला एकदाही वाटले नाही.

अशा तर्हेने दुसरे महायुद्ध १९७०च्या दशकात आमच्या डोळ्यादेखत  जिवंत होते!


Infantry on bicycles during the Blitzkriegs in 1939 and 1940.

courtesy: "The Military History of the Bicycle: the Forgotten War Machine" by John Norris , 2021

Posted by at
Labels: , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)