मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Monday, January 16, 2023

अभ्यासातील फ्लोरा का अंतिम परीक्षेतली ?...Flora and the Zephyrs

जी. ए. कुलकर्णी : "... ऑर्फियसने उत्कंठेने वाद्य हातात घेतले व स्वर निर्माण करण्यास सुरवात केली... त्यावेळी हातांतील कंकणांचा आवाज करत, आंतरसालीसारख्या कोवळ्या पावलांनी सूर्यप्रकाश सरकवत एक सौन्दर्यवती युवती आली, आणि निर्भर आनंदाने तिने ओंजळभर फुले उचलली..." 

(पृष्ठ ५, 'ऑर्फियस', 'पिंगळावेळ', १९७७)

Flora आणि  Zephyrs दोन्ही रोमन/ ग्रीक देव. Zephyrs म्हणजे पश्चिम-पवन (मरुत) आणि फ्लोरा (the goddess of the flowering of plants), त्याची पत्नी. 











हे चित्र आहे (Copyright The Hopkins Collection 2021) जॉन वॉटरहाऊस यांनी १८९८ साली काढलेले. त्या बद्दल मिळालेली माहिती अशी:

"Flora and the Zephyrs takes its subject from Ovid's Fasti, which is a verse chronicle of the Roman calendar, and which incorporates the mythologies and historical legends of Rome where they can he associated with specific times of the year. Waterhouse's painting shows the moment when Zephyr first set eyes upon and fell in love with Flora, as she gathered flowers in the fields with her maidens and children.  He flies down to her, accompanied by his winged companions, and captures her by casting a garland of white flowers around her."

पण या चित्रातील फ्लोरा पेक्षा जॉन वॉटरहाऊस यांनी वरील चित्राच्या तयारीकरता काढलेली फ्लोरा (study of Flora) मला खूप जास्त आवडली. 

किती मानवी वाटते, तिच्या चेहऱ्यावर दिसणारी चिंता अगदी परिचयाची. 


 

Posted by at
Labels: , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)