मेघदूत: "नीचैर्गच्छत्युपरि च दशा चक्रनेमिक्रमेण"

समर्थ शिष्या अक्का : "स्वामीच्या कृपाप्रसादे हे सर्व नश्वर आहे असे समजले. पण या नश्वरात तमाशा बहुत आहे."

G C Lichtenberg: “It is as if our languages were confounded: when we want a thought, they bring us a word; when we ask for a word, they give us a dash; and when we expect a dash, there comes a piece of bawdy.”

C. P. Cavafy: "I’d rather look at things than speak about them."

Martin Amis: “Gogol is funny, Tolstoy in his merciless clarity is funny, and Dostoyevsky, funnily enough, is very funny indeed; moreover, the final generation of Russian literature, before it was destroyed by Lenin and Stalin, remained emphatically comic — Bunin, Bely, Bulgakov, Zamyatin. The novel is comic because life is comic (until the inevitable tragedy of the fifth act);...”

सदानंद रेगे: "... पण तुकारामाची गाथा ज्या धुंदीनं आजपर्यंत वाचली जात होती ती धुंदी माझ्याकडे नाहीय. ती मला येऊच शकत नाही याचं कारण स्वभावतःच मी नास्तिक आहे."

".. त्यामुळं आपण त्या दारिद्र्याच्या अनुभवापलीकडे जाऊच शकत नाही. तुम्ही जर अलीकडची सगळी पुस्तके पाहिलीत...तर त्यांच्यामध्ये त्याच्याखेरीज दुसरं काही नाहीच आहे. म्हणजे माणसांच्या नात्यानात्यांतील जी सूक्ष्मता आहे ती क्वचित चितारलेली तुम्हाला दिसेल. कारण हा जो अनुभव आहे... आपले जे अनुभव आहेत ते ढोबळ प्रकारचे आहेत....."

Kenneth Goldsmith: "In 1969 the conceptual artist Douglas Huebler wrote, “The world is full of objects, more or less interesting; I do not wish to add any more.”1 I’ve come to embrace Huebler’s ideas, though it might be retooled as “The world is full of texts, more or less interesting; I do not wish to add any more.” It seems an appropriate response to a new condition in writing today: faced with an unprecedented amount of available text, the problem is not needing to write more of it; instead, we must learn to negotiate the vast quantity that exists. How I make my way through this thicket of information—how I manage it, how I parse it, how I organize and distribute it—is what distinguishes my writing from yours."

Tom Wolfe: "The first line of the doctors’ Hippocratic oath is ‘First, do no harm.’ And I think for the writers it would be: ‘First, entertain.’"

विलास सारंग: "… इ. स. 1000 नंतर ज्या प्रकारची संस्कृती रुढ झाली , त्यामध्ये साधारणत्व व विश्वात्मकता हे गुण प्राय: लुप्त झाले...आपली संस्कृती अकाली विश्वात्मक साधारणतेला मुकली आहे."

Friday, September 06, 2013

Attired Man Though Has Lost the Trust...आवृत माणसाने मात्र कसा गमावला भरवसा



G.C. Lichtenberg:


"It is a good thing Heaven has not given us the power to alter our bodies as much as we would like to and as much as our theories might happen to require. One man would cover himself with eyes, another with sexual organs, a third with ears, etc."

Desmond Morris:

"There are one hundred and ninety-three living species of monkeys and apes. One hundred and
ninety-two of them are covered with hair. The exception is a naked ape self-named Homo sapiens."


If I get to quote one Marathi poem as a tribute to John Gray's book "Straw Dogs: Thoughts on Humans and Other Animals", 2003,  it would be this:

म. म. देशपांडे - 'भरवसा':

"नंगधडंग खार
नाही विचार
की कुणी पाहतो
चाहतो
हा कावळाही तसाच
कमरेला वस्त्र नाही
बेटय़ाच्या
अनावृत इथे सारे
पशु, पक्षी, वृक्ष, वारे
आवृत माणसाने
मात्र कसा
गमावला भरवसा"

(quoted in Loksatta here.)

The poem ends with these words :

"bare everything here
animals, birds, trees, winds
attired man
though has 
lost the trust."

p.s.

Avadhoot Dongre (अवधूत डोंगरे) informed on July 2 2013:

"...देशपांड्यांचा उल्लेख 'रेघे'वर मागे एकदा आलेला आहे. दिलीप चित्र्यांच्या 'साहित्य आणि अस्तित्त्वभान - १' ह्या शब्दालय प्रकाशनाने प्रकाशित केलेल्या खंडातही या देशपांड्यांच्या एका कवितेबद्दलचं म्हणणं आहे. आणि बहुतेक देशपांड्यांच्या कवितांचं एक पुस्तक पद्मगंधा प्रकाशनाने काढलंय. ही माहिती कदाचित तुम्हाला आधीपासून असेल. पण तुम्ही त्याबद्दल उत्सुकता दाखवलेली दिसली म्हणून..."

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)