हिटलरचें काय होणार?...Acribing To Nature Serenity in December 1944

Tony Robbins, 'Awaken the Giant Within':
"We are conditioned, like dogs to a whistle or unluckier dogs to a kick, to certain habits of thought and action. How, then, are we supposed to change"

A E Housman:

"For nature, heartless, witless nature,

 Will neither care nor know

What stranger's feet may find the meadow

  And trespass there and go,

Nor ask amid the dews of morning

  If they are mine or no."

 

काल जे चित्र ब्लॉगवर टाकले, ते अर्धेच चित्र आहे असे मी लिहले होते. आज पूर्ण चित्र  खाली  पहा...

स्त्री इतकी देखणी आणि सौष्ठवपूर्ण आहे की त्यावरून ती कै. दीनानाथ दलालांनी आपल्याला दिलेली देणगी आहे असेच वाटते... तिची  नऊवारी साडी (ज्यावर सेवादलाच्या गणवेशाचा प्रभाव आहे!) कोणत्याही ड्रेसला तोंडात मारेल अशी आहे- पहा पहा तो काठपदर... आणि नेसलीय पण कशी!

पण त्या चित्रात आणखीही खूप 'मजा' आहे... नजर खाली घेतल्यावर आपल्याला दिसते ठळक शीर्षक : "हिटलरचें काय होणार?"

लक्षात ठेवा डिसेंबर १९४४ चे चित्र आहे ते.. जगभर युद्धाचा डोंब उसळला होता...भारतात सुद्धा बऱ्याच प्रमाणात... आणि ही सुंदरी निसर्गात रममाण आहे...

या विषयावर  खाली आणखी थोडे  वाचा  इंग्लीश मध्ये...
 

Artist: Unknown (to me) for Vangmay Shobha (वाङ्मय शोभा), December 1944....I could not find the name of the artist in the issue.


When I first saw this picture, part of which was exposed in previous post, for a second, I thought she was taking a selfie!

Just soak in the serenity portrayed in the image and the words just below the image:  "What Will Happen to Hitler?" (हिटलरचें काय होणार?)....the words that conveyed the violence, the chaos, the suffering  that were reigning the world then...

James Parker:

“….“And if nature asks us to treat it with humor?” enquired Czeslaw Milosz, introducing a poem by Robert Francis in the anthology A Book of Luminous Things:

      If Winnie the Pooh, Piglet, and Rabbit, and his friends-and-relations, if all that humanization is precisely what nature expects from us? In other words, perhaps we are unable to say—to tell her—anything, except ascribing to her sadness, smiles, ominousness, serenity?

What a canny poet Milosz was. Nature unobserved, unsentimentalized, unpolluted with our delusions, is just a bunch of stuff eating itself. Here endeth the lesson of Animal Planet: it’s all about the human. Oh, Homo sapiens. Oh, blessed biped. Oh, you…”

Courtesy Homo sapiens. Oh, blessed biped...in 1944, nature was  a bunch of stuff eating itself more than ever!