Today, March 3 2015, my son Jaydutt turns 21...a big day for him, perhaps but certainly for his mother Anju and me...We encouraged him to read / watch/ listen to lots of classics, we never taught him many so-called morals and tried to show him two sides of most problems...as for profanity, he could not help listening to it because of his father...I was brought up in Miraj where a tail was never just a fucking tail!
"...शिव्या हा समाजाचा एक अपरिहार्य भाग आहे. शिव्यांना अनैतिक ठरवायचे झाले तर अगदी शेक्सपीअरपासूनचे निम्मेअधिक साहित्य हद्दपार करावे लागेल. सेन्सॉर बोर्डाने चित्रपटांतील शिव्यांवर बंदी घालणे हे मूर्ख मध्यमवर्गीय धर्मनिष्ठतेचे लक्षण असल्याची टीका ज्येष्ठ नाटककार-दिग्दर्शक आणि अभिनेते गिरीश कर्नाड यांनी रविवारी केली..." (लोकसत्ता, February 23 2015)
"मराठी माणसांनी केलेल्या लेखनामुळे कन्नड साहित्य समृद्ध झाले. त्याची परिणती ज्ञानपीठ पुरस्कारविजेत्यांच्या यादीमध्ये दिसते. तर, १९४८ मध्ये झालेल्या गांधी हत्येनंतर अतिसभ्यतेची कास धरल्यानेच मराठी साहित्याने आपला बाज हरवला, असे मत ज्येष्ठ साहित्यिक आणि रंगकर्मी गिरीश कर्नाड यांनी सोमवारी व्यक्त केले." (लोकसत्ता, November 12 2013)
I must have read Panchatantra in Marathi dozes of times during my childhood. Even today I remember every story.
Recently I bought "संपूर्ण पंचतंत्र: प्रामाणिक मराठी भाषांतर" (sampoorna panchatantra: pramanik marathi bhashantar), 1977 by ह. अ. भावे (H. A. Bhave).
I started thumbing through it and came across one of my favorite stories: 'The Wedge-Pulling Monkey', in Marathi 'पाचर उपटणारे माकड'.
Artist: Anant Salkar (अनंत सालकर)
"...शिव्या हा समाजाचा एक अपरिहार्य भाग आहे. शिव्यांना अनैतिक ठरवायचे झाले तर अगदी शेक्सपीअरपासूनचे निम्मेअधिक साहित्य हद्दपार करावे लागेल. सेन्सॉर बोर्डाने चित्रपटांतील शिव्यांवर बंदी घालणे हे मूर्ख मध्यमवर्गीय धर्मनिष्ठतेचे लक्षण असल्याची टीका ज्येष्ठ नाटककार-दिग्दर्शक आणि अभिनेते गिरीश कर्नाड यांनी रविवारी केली..." (लोकसत्ता, February 23 2015)
"मराठी माणसांनी केलेल्या लेखनामुळे कन्नड साहित्य समृद्ध झाले. त्याची परिणती ज्ञानपीठ पुरस्कारविजेत्यांच्या यादीमध्ये दिसते. तर, १९४८ मध्ये झालेल्या गांधी हत्येनंतर अतिसभ्यतेची कास धरल्यानेच मराठी साहित्याने आपला बाज हरवला, असे मत ज्येष्ठ साहित्यिक आणि रंगकर्मी गिरीश कर्नाड यांनी सोमवारी व्यक्त केले." (लोकसत्ता, November 12 2013)
I must have read Panchatantra in Marathi dozes of times during my childhood. Even today I remember every story.
Recently I bought "संपूर्ण पंचतंत्र: प्रामाणिक मराठी भाषांतर" (sampoorna panchatantra: pramanik marathi bhashantar), 1977 by ह. अ. भावे (H. A. Bhave).
I started thumbing through it and came across one of my favorite stories: 'The Wedge-Pulling Monkey', in Marathi 'पाचर उपटणारे माकड'.
The story has this:"...There the monkeys began their playful frolics upon tree-top,
lofty roof, and woodpile. Then one of them, whose doom was near, thoughtlessly
bestrode the log, thinking: "Who stuck a wedge in this queer place?"
So he seized it with both hands and started
to work it loose. Now what happened when the wedge gave at the spot
where his private parts entered the cleft, that, sir, you know without being
told..."
(from the translation dated 1925 by Arthur W. Ryder)
Now I remembered clearly that the Marathi translation we had stated that the monkey's tail- not penis- was caught in the cleft.
Therefore, I looked up the same story in Bhave's book. It stated:
"....खांबातून पाचर निसटली व त्याचे वृषण फटीत अडकले!…"
Thank goodness, Bhave's translation indeed is honest (प्रामाणिक) and NOT sanitized!
Artist: Anant Salkar (अनंत सालकर)